บทที่ 470: ได้รับข้อมูล

เรย์มอนด์เวียนหัวหลังจากอาเจียนมากในห้องน้ําสักพัก จากนั้นเขาก็เดินกะเผลกกลับไปที่ห้องในขณะที่รู้สึกวิงเวียนและเขาคว้ากรอบประตูเพื่อที่เขาจะได้ลุกขึ้นยืน "เอ่อ... ผมเวียนหัว... ผมจะออกไปก่อน!" "อย่าออกไป!" ทาลิธาลุกขึ้นเพื่ออุ้มเขาไว้ " เรย์มอนด์วาเลเรียจะมารับคุณเร็ว ๆ นี้ นั่งลงและรอสักครู่" "ฮะ? ใครบอกให้คุณโทรหาเธอ?" เรย์มอนด์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินชื่อของวาเลเรีย "เธอโทรหาคุณเมื่อไม่นานนี้ คุณดูเหมือนจะอึดอัด ดังนั้นฉันจึงบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอบอกว่าเธอจะมารับคุณเพราะเธอเป็นห่วง" "ฮะ... ไม่ใช่ธุระของคุณ ทําไมคุณถึงบอกเธอ? ตอนนี้ผมมีปัญหาแล้ว!" "ทําไม พ่อของคุณจะดุคุณไหม?" ทาลิธาตอบ "ไม่... เขาจะไม่รําคาญที่จะดุผม" "แล้วคุณปู่จะทําไหม? แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้นเพราะเขาห่วงใยคุณมาก" "ไม่...มันไม่ใช่ทั้งคู่... วิลเลียม  วิลเลี่ยมจะดุผม" เรย์มอนด์พูดช้าๆ "อะไรนะ? ทําไมเขาถึงดุคุณ? คุณเป็นพี่ชายของวาเลเรีย ดังนั้นเขาไม่ควรให้ความเคารพมากกว่านี้หรือ? เขากล้าทําอย่างนั้นได้ยังไง" "ดุ! คุณรู้อะไรไหม? เขา ต่างจากเรา!" "จริงเหรอ" เธอยิ้มและเหลือบมองเพสลีย์ซึ่งอยู่ข้างๆเธอ "ฮ่าๆ! เรย์มอนด์เ