บทที่ 44: ความอิจฉา ความริษยา และความเกลียดชัง

วาเลเรียไม่รู้ว่าเธอจะทำแผนของเธอได้อย่างง่ายดายในคืนนี้ ระหว่างทางที่เธอมาที่นี่เธอคิดว่าจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือดและเธอเตรียมพร้อมที่จะพ่ายแพ้ เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะได้รับการตัดสินอย่างไร้ที่ติ อย่างไรก็ตามเธอไม่มีทางชนะได้ง่ายๆ หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากริชาร์ด อย่างน้อยเมื่อเมสันและเอลิซาเบธบังคับเธออย่างดุดันให้บอกเกี่ยวกับคนที่ช่วยชีวิตเธอ เธอจะต้องตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก "โชคดีที่ริชาร์ดช่วยฉัน แต่ทำไมเขาถึงช่วยฉันล่ะ?" เป็นเพราะแอบบี้เหรอ? แต่แอบบี้ไปพักผ่อนที่ต่างประเทศ และเธอไม่ได้บอกแอ๊บบี้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ไม่ว่ายังไงเธอต้องขอบคุณริชาร์ด วาเลเรียเดินไปหาริชาร์ดภายใต้สายตาอาฆาตของอลิซาเบธและชาร์ลส์ และกล่าวขอบคุณเขา ริชาร์ดเหล่มองเธอแล้วยิ้ม "คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม ผมถูกขอให้ช่วยคุณด้วย" "ขอให้ช่วยฉัน? ใคร? แอบบี้?" "ไม่ใช่แอ๊บบี้ ผมสัญญากับเขาว่าฉันจะไม่บอกคุณ แต่เดี๋ยวเธอก็รู้" คำพูดของริชาร์ดทำให้วาเลเรียรู้สึกสงสัย จะเป็นใครไปได้อีกนอกจากแอ๊บบี้? เธอคิดในใจเมื่อเห็นความโกลาหลภายนอก ทุกคนในห้องโถงมองไปทางประตู วาเลเรียมองที่ประตูด้วยความอยากรู้ ริ