บทที่ 33: นกฟีนิกซ์อับแสง กับเป็ดที่โชนแสง

เครื่องประดับและกระเป๋าของวาเลเรียถูกวางไว้ในที่มิดชิด แอชลีย์เปิดลิ้นชักออกมาก็พบว่ามันว่างเปล่า เธอไม่รู้รหัสผ่านของตู้เซฟ และไม่รู้ว่าวาเลเรียเอาเครื่องประดับไปหรือใส่ไว้ในตู้เซฟ "ยัยตัวแสบช่างไร้ยางอายเช่นนี้! เธอซ่อนอัญมณีและกระเป๋าทั้งหมดของเธอ" แอชลีย์ไม่พบสิ่งที่เธอต้องการ ดังนั้นเธอจึงมีความรู้สึกโกรธ "ไม่เป็นไร คราวหน้าให้พ่อซื้อให้ก็ได้" จูลี่ปลอบเธอ "แต่หนูไม่มีเหตุผลที่จะบอกให้พ่อซื้อเครื่องประดับให้ฉัน" แอชลีย์ตอบอย่างเศร้าโศก "ใครบอกว่าหนูไม่สามารถซื้อเครื่องประดับก่อนเทศกาลฤดูใบไม้ผลิได้? ตอนนี้หนูลืมตัวตนที่แท้จริงของพ่อหรือเปล่า? เขาเป็นคนที่มักจะมาไปเลี้ยงของครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจ ในอดีตเขาพาวาเลเรียเข้าร่วม และปล่อยให้ยัยตัวแสบได้โอ้อวด ตอนนี้ถึงตาหนูแล้ว" เมื่อเธอได้ยินคำพูดของจูลี่ แอชลีย์ก็นึกบางอย่างขึ้นได้ "แม่ มีบางอย่างที่หนูต้องทำ พิธีเปิดของงานเลี้ยงจะเริ่มในอีกไม่กี่วัน หนูต้องหาวิธีให้พ่อพาเราไปงานเลี้ยง!" "ใช่ นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเราที่จะปรากฏตัวในที่สาธารณะ แต่แม่ได้ยินมาว่ามีบัตรเชิญแค่ใบเดียว ถ้าพ่อของลูกพาคุณไป พ่อก็จะพาแม่ไปไม่ได้" จูลี่ข