บทที่ 22: ย้ายเข้าอพาร์ตเมนต์ของเขา

เมื่อมองดูใบหน้าที่ขมขื่นและน่าสมเพชของเธอ วิลเลียมก็พูดเบาๆ ว่า "ทำไมคุณไม่ไปที่บ้านผมและพักสักสองสามวัน?" "อยู่กับคุณ?" วาเลเรียถาม เธอรู้สึกขอบคุณเขามาก แต่เธอไม่เคยคิดที่จะอยู่กับแมงดา วิลเลียมเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาและทำงานแบบนี้ เขาจะสกปรกแค่ไหน? อยู่กับเขา แต่ถ้าเขาบุกเข้าไปในห้องนอนของเธอตอนกลางดึกล่ะ? วิลเลียมคิดว่าเธอคงจะดีใจมาก ถ้าเขาเสนอตัวจะช่วย อย่างไรก็ตาม วาเลเรียกำลังลังเล เมื่อเห็นท่าทางลังเลของเธอ วิลเลียมก็หน้าเสีย "แล้วแต่คุณ คุณคิดว่าผมต้องการให้คุณอยู่ในบ้านของคุณงั้นเหรอ?" เมื่อเห็นเขาหงุดหงิด วาเลเรียก็ต้องเห็นด้วย "ฉันจะอยู่ในบ้านของคุณ และจะจ่ายค่าเช่าให้คุณ แต่ฉันต้องเตือนคุณก่อน อย่าได้คิดอะไรเกี่ยวกับฉันนะ" "ล้อเล่นเหรอ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้า? ทำไมไม่ส่องกระจกดูตัวเองล่ะ? คุณมีร่างกายที่แบนราบ ถ้าครั้งที่แล้วคุณไม่ได้กอดผม ผมก็จะไม่แตะต้องคุณ แม้ว่าผมจะถูกทุบตีจนตาย!" แมงดาตัวเหม็นไร้ยางอาย เขาพูดจาเลวทรามได้ขนาดนี้ได้ยังไง! วาเลเรียโกรธจนหน้าเปลี่ยนเป็นสีเข้ม เธอต้องการจะหักล้างคำพูดเขา "ฉันเป็นคนสวยตามธรรมชาติ ฉันสวยกว่าลูกค้าหญิงแก่หลายพันเท่าใช่ไหม?"