บทที่ 174: อับอายมาก

ใบหน้าของฮาร์ดีเริ่มแข็งทื่อ เขารู้สึกหงุดหงิด เมื่อผู้หญิงที่เขาชอบไปจูบกับผู้ชายคนอื่น เขาไม่สามารถนั่งเฉยๆและไม่ทำอะไรได้ เขาเลยหยุดเธอ "มันก็แค่เกม ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้น" ฮาร์ดีพูดแทนวาเลเรีย ซึ่งทำให้สีหน้าของวิลเลียมเย็นลง มาร์คัสสังเกตท่าทางของวิลเลียมและพูดขึ้นอย่างธรรมชาติ “ถึงแม้ว่านี่จะเป็นเพียงเกม แต่ก็มีกฎที่ต้องปฏิบัติตาม จริงไหม?” หลังจากได้ยินสิ่งที่มาร์คัสพูด ฮาร์ดี้ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก แอ็บบี้บ่นว่า "แค่จูบเขา เขาไม่ได้บอกว่าส่วนไหนของร่างกายอยู่แล้ว ดังนั้นแค่จูบหัวเขา" “นั่นก็ไม่ได้ จูบที่ผมจะไม่นับ” ไมเคิลค้านทันที “คุณแน่ใจหรือว่าต้องการต่อต้านฉัน? พี่เขย?” แอบบี้ กัดฟันของเธอ เมื่อเธอพูดกับเขาแบบนั้น ไมเคิลหยุดพูดทันที   มาร์คัสจึงพูดว่า “จูบผมหรือหลังมือก็ไม่ได้ คุณต้องจูบปากเขา ไปเถอะ ทุกคนรออยู่” พนักงานเสิร์ฟหญิงเริ่มส่งเสียงเชียร์ และทำให้เกิดความโกลาหล วิลเลียมนั่งเฉยๆ โดยไม่แสดงอารมณ์ ในขณะที่วาเลเรียลุกขึ้นยืนทันทีและเดินไปหาเขา เมื่อเห็นเธอยืนขึ้นและเดินไป วิลเลียมยังคงนั่งอยู่ที่นั่นด้วยท่าทางเย็นชา ในขณะนี้ริชาร์ดและไมเคิล ก็เร่งเกม “วิลเลียม ทำไ