บทที่ 163: การตัดสินใจ

เมื่อพวกเขามาถึงรถของพวกเขาแล้ว บ๊อบบี้ไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้อีกต่อไปและหัวเราะออกมาดังๆ "คุณหัวเราะอะไร?" วิลเลี่ยมถามอย่างไม่ใส่ใจ “ผมหัวเราะที่ฮาร์ดี้ถูกมาร์คัสดุต่อหน้าทุกคน ตอนนี้เขาคงโกรธจริงๆ” “มาร์คัสเขาวางอำนาจและแย่งแฟนของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง” วิลเลียมเยาะเย้ย เมื่อนึกถึงวิธีที่วาเลเรียปรากฏตัวที่สำนักงานของฮาร์ดี้ วิลเลียมก็รู้สึกหงุดหงิดแม้ว่าเขาจะได้เปรียบในการอภิปรายก่อนหน้านี้ ฮาร์ดียังคงขโมยความรักของเขาไป ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่จะทำให้เขามีความสุข วิลเลียมถอนหายใจและสั่งบ๊อบบี้ "ไปกันเถอะ!" หลังจากที่วิลเลียมจากไป ชาร์ลส์ก็ออกจากบริษัทแอ็คม่า พร้อมกับกลุ่มคนหลังจากนั้นไม่นาน ฮาร์ดี้เดินนำชาร์ลสและผู้ช่วยของเขาไปที่ลิฟต์ด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจ เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง รอยยิ้มของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นท่าทางอันตรายทันที เมื่อเขาหันหลังกลับไปที่ห้องทำงาน เมื่อเห็นสีหน้าแบบนั้น บีแวนก็เดินตามเขาไปด้วยความกลัว บีแวนเป็นผู้ช่วยของเขามาหลายปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงบอกได้ด้วยท่าทางของฮาร์ดี้ว่าเขาหน้าซีด เป็นเรื่องปกติสำหรับเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกข่มขู่หลังจากหลายปีในบริษัทแอ็คม่า นอก