บทที่ 156: ใจที่บิดเบี้ยว

เธอคิดว่าพวกเขายังอยู่ในร้านอาหาร เธอไม่เคยคาดคิดว่าพวกเขาจะออกจากโรงแรมไปแล้ว วิลเลียมอยู่ที่ที่นั่งคนขับ ขณะที่คนสวยคนนั้นอยู่บนที่นั่งผู้โดยสาร ทั้งสองพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อมองดูรอยยิ้มอันบอบบางของวิลเลียม เธอก็รู้สึกมีแผลในใจ เธอจ้องเขม็งไปที่วิลเลียม ราวกับสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของเธอ เขามองออกไปนอกหน้าต่างและจ้องไปที่วาเลเรียอย่างไร้ความรู้สึกก่อนที่เขาจะเริ่มขับรถ จากนั้นรถของเขาก็เร่งความเร็วและออกจากอาคาร เมื่อดูวิลเลียมจากไป ริชาร์ดกล่าวว่า "คิดว่าวิลเลียมอยากสนุกกับผู้หญิงคนนั้น ไปกันเถอะ ไมเคิล" จากนั้นทั้งสองก็ออกรถไปตามลำดับ วาเลเรียอารมณ์เสียมาก จนเธอต้องการจะออกจากสถานที่นี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างไรก็ตามโรนัลด์มีความคิดอื่น เขาหันไปหาฮาร์ดี้แล้วพูดว่า "ยังเช้าอยู่ วาเลเรีย ทำไมลูกไม่ไปสนุกกับคุณแอนโทนี่ล่ะ" นี่หรือคือสิ่งที่พ่อควรจะพูดเหรอ? วาเลเรียโกรธจัดและหงุดหงิด "วันนี้หนูจะพบกับแอ็บบี้ ครั้งหลังล่ะกันค่ะพ่อ!" ฮาร์ดีรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่โรนัลด์คิด ดังนั้นเขาจึงสามารถเข้าใจความรู้สึกของวาเลเรียในขณะนั้นได้ เขายิ้มและพูดว่า "วันนี้ผมมีอะไรต้องทำด้ว