บทที่ 146: ไม่รังเกียจน้ำลายของคุณ

โรนัลด์พาจูลี่และลูกสาวเข้าไปในรถอย่างฉุนเฉียว และรีบไปที่วิลล่าอีกหลังเพื่อตั้งหลักแหล่ง วาเลเรียถอนหายใจอย่างโล่งอก ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกพอใจหลังจากปล่อยมันออกมา หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ เธอมั่นใจว่าโรนัลด์ต้องพาจูลี่และลูกสาวไปบ้านอีกหลังหนึ่งของเขา หลังจากที่จูลี่ตั้งครรภ์ โรนัลด์คงรับมือได้ยากกว่าที่เคย เธอไม่มีทางหยุดโรนัลด์ไม่ให้แต่งงานกับจูลี่ ตราบใดที่เธอไล่ผู้หญิงที่น่ารังเกียจเหล่านี้ออกจากบ้านของเธอเอง เธอก็ถือว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ แอบบี้นั่งลงบนโซฟาและหัวเราะ “ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ! ในที่สุดวิลเลียมก็ทำสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าเขาไม่จัดการให้บอดี้การ์ดมา มันคงจบลงได้แย่!” “ถูกต้อง แต่เขารู้ได้อย่างไรว่าฉันต้องการบอดี้การ์ด” วาเลเรียรู้สึกงงเล็กน้อย “ใครจะไปรู้ ไม่ว่ายังไง เขาทำดีกับคุณ ดังนั้นท่าทีของฉันที่มีต่อเขาจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย” แอบบี้หัวเราะเสียงดัง "นี่ควรค่าแก่การเฉลิมฉลอง! แต่ก่อนอื่น ฉันต้องการน้ำสักแก้ว! ฉันหิวน้าจนจะตายอยู่แล้ว!" เมื่อพี่เลี้ยงที่ประตูได้ยินว่าแอ็บบี้บอกว่าเธอหิวน้ำ เธอยิ้มอย่างเขินอายและถามว่า "คุณหนู คุณต้องการชาไหม ฉันจะชงให้!" เมื่อนางพูดแล้ว ทั้งวาเล