บทที่ 135: จะไม่รบกวนเธออีกต่อไป

รถจอดอยู่ตรงหน้าวาเลเรีย และเธอก็ส่งสายตาอันแหลมคมให้วิลเลียม ในขณะเดียวกันเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข คนขับลงจากรถแล้วพูดว่า "คุณบราวน์ เชิญครับ" วาเลเรียไม่สนใจเขา เธอเหลือบมองวิลเลียมเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินต่อไป จากนั้นเสียงของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากรถ "ที่นี่เรียกแท็กซี่ยาก มาเถอะ ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน" “ไม่ใช่เรื่องของคุณ ไอ้คนไร้ยางอาย!” วาเลเรียขมวดคิ้วด้วยความโกรธ เขาทำอย่างนี้กับเธอได้ยังไง? เขารังแกเธอในห้อง แต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันไร้สาระมาก! “อย่าบอกนะว่ากลัวผม นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่อยากเข้าใช่ไหม” วิลเลียมไม่สนใจว่าเธอโกรธหรือไม่ วาเลเรียกัดฟันและเปิดประตู เมื่อเห็นเธอขึ้นรถ วิลเลียมจึงส่งสัญญาณให้คนขับสตาร์ทรถ วาเลเรียจ้องที่วิลเลียม "ทำไมคุณถึงทำอย่างนั้นเมื่อครู่นี้" "คุณหมายถึงอะไร?" วิลเลียมดูไร้เดียงสา “คุณยังเสแสร้งอยู่! เหลือเชื่อเลย! ฉันอยากจะทำจริงๆ…” วาเลเรียพูดต่อไม่ได้ วิลเลียมก็ทำเกินเลย เธอต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขา เธอหันศีรษะมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยท่าทีเย็นชา วิลเลียมเอนตัวไปอีกด้านหนึ่งและจ้องไปที่วาเลเรียด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ในดวงตาของเขา วาเลเรียทนไม่ไ