บทที่ 640

แองเจลีนกล่าวว่า “ฉันจะไม่ยอมแพ้เว้นแต่ว่านายจะทำร้ายฉันให้ถึงตาย” เจย์มีสีหน้าซีดเผือด เขาก้มลงหยิบก้อนหินจากพื้นแล้วโยนไปที่เข่าของแองเจลีน แองเจลีนทรุดเข่าลงทันทีและเธอคุกเข่าลงกับพื้นด้วยเข่าข้างหนึ่ง จากนั้นสตอร์มเข้าไปมัดมือเธอไว้เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น แองเจลีนยกข้อมือขึ้นและกระทืบเท้า “หมายความว่ายังไง ท่านอาเรส? นายเกลียดฉัน ใช่ไหม ? ทำไมนายไม่ปล่อยให้ฉันไปจากนายให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ล่ะ?” สตอร์มเอามือดึงปลายกุญแจมืออีกข้างหนึ่ง “เราไปกันเถอะ นายหญิง” โจเซฟินพยายามอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจไม่เข้าไปยุ่งในครั้งนี้ เธอบอกแองเจลีนว่า “เธอต้องดูแลตัวเองนะ แองเจลีน ฉันจะรอเธอนะ” แอนเจลีนถูกสตอร์มนำตัวกลับไปที่หอท่าเรือหอมหวน ตอนนี้เด็ก ๆ กำลังรวมตัวกันที่โต๊ะเพื่อทานผลไม้กันอยู่ เมื่อพวกเขาเห็นสตอร์มและแองเจลีน เดินเข้ามา ดวงตาของพวกเจ้าตัวน้อยก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “เธอมาที่นี่อีกทำไม?” เซ็ตตี้น้อยถามอย่างโกรธจัด แก้มของเธอพองขึ้น “เธอไม่ยอมปล่อยเราไปสินะ” เซ็ตตี้น้อยกล่าวอย่างไม่พอใจ สีหน้าของเจนสันยังคงเหมือนเดิมในขณะที่เขาทานผลไม้อย่างเงี