บทที่ 442

ประตูรถบีเอ็มดับเบิลยูถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน โจเซฟินมองที่เซย์นด้วยท่าทางที่เอามือของเธอไว้บนสะโพกด้วยความโกรธ เธอตะโกนใส่เขาราวกับสิงโต “เซย์น เซเวียร์!” เซย์นนั่งตัวตรงบนพื้นพร้อมกับเหงื่อที่เย็นเยียบก่อตัวบนหน้าผากของเขา “ฉันไม่สามารถจัดการกับเสือตัวเดียวได้ และตอนนี้ก็มีเสือสองตัวแล้ว ฉันยอมตายดีกว่า” จากนั้น เขาก็นอนลงบนพื้นทำตัวคล้ายกับศพ โจเซฟินเดินไปเตะเขาอย่างแรงด้วยเท้าของเธอ “ทำไมนายถึงแกล้งตาย? ตื่นมาซะ!” โรสพูดว่า “เหยียบส้นเท้าไว้” เซย์นกระโดดขึ้นทันที “เธอมันโหดเหี้ยม โรส ลอยล์! ในที่สุดฉันก็รู้เห็นตัวตนเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว เธอค่อนข้างจะเข้าข้างคนนอกมากกว่าฉันเองเสียอีกนะ” โรสมองเขาอย่างเย็นชา “ฉันบอกนายแล้วว่าอย่ายั่วโจเซฟิน ทำไมนายไม่เชื่อฟังฉัน? นายยังสร้างความสับสนและทิ้งเธอไปอีกครั้ง ทำให้เธอรู้สึกอกหักและอารมณ์เสีย ที่ฉันอยู่ที่นี่วันนี้ ฉันพร้อมจะลงโทษครอบครัวของตัวเองหากความยุติธรรมเรียกร้อง!” “ยัยตัวดี!” เซย์นไม่รู้สึกถึงความรักสักนิด “ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว โรส ลอยล์ เธอต้องเป็นน้องสาวของฉัน เธอเป็นคนเดียวที่โหดร้ายกับฉันเสมอ” โจเซฟินย่อตัวลงและหันศีรษะข