บทที่ 416

โรสมองเขาอย่างข่มขู่ “ฉันอยากช่วยเธอเพื่อขอความยุติธรรม!” เขย์กล่าวด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง “นี่หมายความว่าเธอกำลังต่อต้านฉันใช่ไหม?” โรสยังคงยืนกราน “ใช่!” เขาถามว่า “งั้นเธอคิดจะทำอะไรเพื่อต่อต้านฉัน?” เธอตอบว่า “นายกำลังดูหมิ่นฉันอยู่เหรอ? นายไม่เคยได้ยินหรือว่าแมลงที่มีขา 100 ขา ไม่เคยตาย?” เจย์เย้ยหยันเธอ “ยังไงเธอก็มีแค่สองขาอยู่ดี มันยังดูห่างไกลถึง 100 ขา!” โรส “...” ให้ตายเถอะ เขาเป็นคนหน้าด้านได้ขนาดนี้เลยสินะ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลวร้ายแค่ครึ่งเดียว “ท่านอาเรส นายดูถูกกดขี่ข่มเหงมากไปแล้วนะ” โรสโต้กลับ “โรส วันนี้เธอดื้อมาก…” สีหน้าของเจย์มืดลง “ท่านอาเรส นายไม่ได้ขาดแคลนเรื่องเงินเลย เพียงแค่ให้เงินกับเธอคนนั้นแล้วเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นกว่านี้” “แต่นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงิน” “นายแค่ขี้เหนียว!” เจย์“ ... ” ตอนนี้เขาจะเดินจากไปโดยทิ้งเธอไว้ด้วยความประทับใจที่ไม่ดีต่อเขาได้อย่างไรกัน? เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เซย์นและโจเซฟินก็เดินออกมา โรสเอนหลังพิงกำแพงและถูกเขาหอมแก้มของเธอ หน้าอกที่สั่นรัว ๆ ทำให้เธอดูเหมือนคนเป็นบ้า เซย์นผลักมือของโจเซฟินออกและตะโกนใส่เจย์ “คุณกล้ารัง