บทที่ 413

เจย์เป็นหลานชายคนโต เขาจึงดึงโรสไปอวยพรกับท่านปู่อาเรสเป็นคนถัดไป “ในนามหลานชายของคุณ ผมมาอวยพรวันเกิดครับ คุณปู่ ผมหวังว่าปีต่อ ๆ ไปจะทำให้คุณมีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรง” โรสลุกขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันขออวยพรวันเกิดให้คุณค่ะ ท่านปู่อาเรส ขอให้คุณและครอบครัวของคุณมีสุขภาพที่ดีตลอดทั้งปี!” เมื่อพิธีกรเดินลงไปรับของขวัญ โรสลังเลที่จะมอบให้ เจย์มองเธอในขณะที่โรสจ้องกลับมาที่เขาอย่างอาฆาต และกระซิบว่า “นายไม่ได้เป็นคนบอกเหรอไงว่าท่านปู่อาเรสจะไม่เปิดของขวัญไง?” “อืม ฉันหมายถึงของขวัญจากคนนอก” เจย์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ เธออยากจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ แต่น้ำตาไม่ไหลอีกแล้วตอนนี้ ให้ตายสิ ไอ้บ้านี่เก่งเกินไปกับการเมินเฉย ภายใต้สายตาที่จ้องมองของแขก โรสไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยื่นของขวัญของเธอ เธอก้มหน้าต่ำ เธอคิดว่าจะต้องมีเสียงเยาะเย้ยอย่างแน่นอน ท่านปู่อาเรสกำลังเปิดกล่องของขวัญและคลี่ม้วนที่ห่อออกมา หมึกที่เขียนมันกลับยังไม่แห้ง และนั่นทำให้มือของเขาเปื้อนเส้นหมึกสีดำโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อนและญาติ ๆ ที่มองต่างพากันถอนหายใจ “การประดิษฐ์ตัวอักษรนี้ถูกสร้างขึ้นในนาทีสุดท้ายสินะ?” “เธอทำ