บทที่ 305

“นั่นอาจเป็นเพราะความประมาทของผมเมื่อคืน ปาปารัสซี่จึงสามารถใช้ผลประโยชน์จากผมได้” เจย์แสดงใบหน้าที่เหมือนชั้นของน้ำค้างแข็งปกคลุมใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความยากลำบากใจของท่านปู่อาเรสปรากฏให้เห็นถึงความกระตือรือร้นที่สามารถอ่านใจที่กำลังเปลี่ยนแปลงที่เล็กที่สุดได้ “เจย์ นายใช้ชีวิตเงียบ ๆ มาหลายปีแล้ว ปาปารัสซี่ในเมือง อิมพีเรียล ไม่มีอำนาจใด ๆ หรอก ใครกล้าเหยียบนิ้วเท้าของนายกัน” “ผมเข้าใจครับปู่” ดวงตาของเจย์เต็มไปด้วยความมืด “ผมจะทำให้ความจริงกระจ่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เองครับ” “ปาปารัสซี่เป็นคนที่น่าเกลียดอย่างแน่นอน แต่ในฐานะตระกูลอาเรส นายควรระมัดระวังคำพูดและการกระทำของตัวเอง อย่าให้ตัวหนอนที่ซ่อนอยู่เหล่านั้นมีโอกาสทำร้ายนายได้อีก” ท่านปู่อาเรสกล่าวต่อ “ฉันได้ยินมาจากแม่ของนายว่าโรสออกจากสวนคฤหาสน์ไปแล้วใช่ไหม?” “ใช่ครับ” เจย์พูดอย่างเสียใจ ท่านปู่อาเรสมองไปที่สีหน้าผิดหวังที่ไม่สามารถเข้าใจได้ของหลานชายของเขาและรู้สึกว่าตัวเองกำลังกลืนความโกรธของเขา “ตั้งแต่โรสออกจากสวนคฤหาสน์ จากนี้เป็นต้นไปนายควรตัดใจจากความรักที่ไม่เหมาะสมที่นายมีต่อเธออย่างเด็ดขาด