บทที่ 299

ในคืนนั้นเซ็ตตี้น้อยมีไข้สูง อาจเป็นเพราะเด็กที่ป่วยจะมีความเสี่ยงง่ายเป็นพิเศษ หรืออาจจะเป็นเพราะเธอรู็สึกขาดความปลอดภัยที่พบหลังจากสูญเสียแม่ข้างกายไป เซ็ตตี้น้อยได้นอนขดตัวอยู่ข้างเตียง เธอเริ่มร้องสะอื้น “คุณแม่คะ คุณแม่อยู่ไหน? ทำไมคุณแม่ถึงไม่ต้องการหนูแล้ว?” เมื่อไข้ขึ้นสูงเซ็ตตี้น้อยจะตื่นขึ้นมามองหาแม่ทุกครั้ง แต่เมื่อเธอหมดสติไป เซ็ตตี้น้อยได้นอนอยู่บนเตียงและหลับสนิทไป เจย์แอบเข้าไปที่ห้องนอนของเธอในตอนกลางคืน เพราะเขาเหมือนได้ยินเสียงร้องของเซ็ตตี้น้อย เขาก็รีบเปิดประตูและเปิดไฟทันที เขาเห็นว่าใบหน้าของเซ็ตตี้น้อยเปลี่ยนเป็นสีแดงจากพิษไข้ เธอมองเขาอย่างไม่วางตาด้วยดวงตาที่หรี่ลง เจย์เดินไปข้างหน้าและแตะที่หน้าผากของเซ็ตตี้น้อย เมื่อรู้ว่าเธอกำลังมีไข้ เจย์ก็ห่อตัวเด็กโดยไม่พูดอะไรสักคำ อุ้มเธอลงไปชั้นล่าง แล้วขับรถตรงไปที่โรงพยาบาล แกรนด์ เอเซีย ในทันที เด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เธอยังตะโกนด้วยความงุนงง “คุณแม่คะ กลับมาเร็ว ๆ เถอะนะ หนูคิดถึงคุณแม่แล้ว” เขาทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนแสดงสีหน้าบึ้งตึงออกมา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่ทิ้งลูกสาวไว้กับเขาและหนีไป