บทที่ 227

เด็กน่ารักทั้งสามยืนอยู่ตรงหน้าโรสขณะที่เธอเดินออกจากบ้านของครอบครัวอาเรสขณะที่กำลังลากกระเป๋าของเธอ "ผมไม่อยากให้แม่ไป แม่" เจนส์วิ่งไปหาเธอและกอดเธอไว้แน่น ร็อบบี้และเซ็ตตี้ก็เข้าไปจับมือแม่ โรสคุกเข่าลงและวางมือลงบนแก้มของเจนส์ “เจนส์ เมื่อแม่ตั้งรกรากที่บ้านใหม่เรียบร้อยแล้ว ลูกสามารถพาพ่อมาเยี่ยมแม่บ่อย ๆ ได้ไหม?” เธอกล่าวอย่างแผ่วเบา เจนส์เงียบไป เขาหันไปมองเจย์ เจย์พยักหน้า เขาจะไปรบกวนโรสทุกวัน โรสมีคำถามมากมายเมื่อเธอยังคงเดินออกไปพร้อมกับร็อบบี้และเซ็ตตี้ เธอคาดหวังให้เจย์หยุดเธอไม่ให้พาร็อบบี้น้อยไป แต่เธอก็แปลกใจที่เขาไม่ขัดขืนใด ๆ 'นั่นไม่ใช่นิสัยปกติของเขา!' รถของฌอนจอดอยู่หน้าบ้านพร้อมกับท้ายรถที่เปิดอยู่ เมื่อโรสต้องการนำกระเป๋าเดินทางที่มีน้ำหนักมากขึ้นไปในท้ายรถ เจย์ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าและหยิบที่จับกระเป๋า "ให้ผมช่วย" เขายกกระเป๋าเดินทางและวางไว้ในท้ายรถของฌอน โรสรู้สึกประหลาดใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เจย์ดูห่างเหินและไร้มารยาทรู้วิธีที่จะปฏิบัติตัวต่อผู้หญิงอย่างกล้าหาญแบบนี้กัน? เธอคาดหวังว่าเขาจะไม่มีวันเปลี่ยนไปได้ เจย์เดินไปตรงหน้าฌอนอย่างส