บทที่ 222

“ฉันรับไม่ได้” โรสประท้วงอย่างหน้าบึ้งตึง ท่านปู่อาเรสมองไปที่โรสในแง่ใหม่ เธอไม่เพียงแต่ไม่ต้องการเงินสองพันล้าน แต่เธอยังกล้าที่จะประท้วงอีกด้วย เขาโน้มตัวไปข้างหน้าแบบงอตัวเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นเธอจะไม่ได้เงินแม้แต่สตางค์เดียว และในเวลาเดียวกัน เธอจะสูญเสียการดูแลลูกของเธออย่างแน่นอน” โรสจ้องมองเขาดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอท้าทายเขาด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยุ “ท่านปู่อาเรส นายสามารถใช้ทุกวิธีในการพยายามและปล้นสิทธิ์ในการดูแลของร็อบบี้น้อย แต่นายจะไม่มีวันโน้มน้าวให้ฉันส่งเขาไปยังตระกูลอาเรสได้หรอก” สายตาของเขาเย็นลง “ผมไม่ต้องการให้เธอมั่นใจแบบนั้นไปได้” “ถ้าฉันไม่เต็มใจที่จะส่งมอบเขาให้คุณ จะต่างอะไรไปจากโจรที่ต้องการขโมยของงั้นเหรอ?” โรสตอบเสียงของเธอเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น ท่านปู่อาเรสผู้ยิ่งใหญ่โกรธจัดฟาดหมัดลงบนโต๊ะกาแฟ ทำให้ถ้วยชาตกลงมาและแตกเป็นเสี่ยง ๆ เจย์ได้ยินเสียงดังมาจากในบ้าน เขาวิ่งเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว เขาเห็นท่านปู่อาเรสตาแดงและจ้องที่โรส โรสจ้องกลับมาทางขวา “เจย์ ปู่จะสั่งให้นายคืนสิทธิ์ในการดูแลของร็อบบี้น้อยผ่านทางศาล