บทที่ 206

ชุดราตรีลากไปกับพื้น กวาดไปตามทางที่เธอเดิน เจย์มองเธอจากไปด้วยความไม่สบอารมณ์แล้วเผยรอยยิ้มแสยะออกมา เกรย์สันรู้สึกเป็นทุกข์เพราะชุดราตรีราคาเรือนหมื่นกำลังถูกลากไปทางนั้น 'มันถูกลิขิตมาให้เสียของสินะ' มีรอยยิ้มปรากฏในดวงตาของเจย์เมื่อเขากล่าว "มีแต่ผู้หญิงที่ไร้เดียงสาเท่านั้นที่จะเหยียบย่ำของดี ๆ ที่ฉันมอบให้แบบนั้น" เกรย์สันตัวแข็งค้าง 'นี่ท่านอาเรสกำลังอวดเรื่องโรส ลอยล์?’ ทำไมเขาพลันรู้สึกว่าตลอดเวลาที่เขาช่วยท่านอาเรสในการทำร้ายโรสจะกลายเป็นการตัวร้ายตัวเองแล้วเขาก็จะจบด้วยการไม่รอดชีวิตกันนะ? เขาได้แต่หวังว่านั่นจะเป็นแค่ภาพหลอน เมื่อโรสเข้ามาที่ทางเข้าของงาน เธอก็พลันเรียกความสนใจของทุกคนทันที ความงามของเธอนั้นงดงามอย่างที่สุด และชุดราตรีที่เธอสวมก็ช่วยให้เธอโดดเด่นจากทุกคนในที่นี้ โรสกลายเป็นจุดสนใจของทั้งงานโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว สายตาของเธอมองกวาดหาฌอน เบล ฌอนกำลังชนแก้วกับแขกคู่หนึ่งแล้วไปเห็นโรสจากระยะไกลเข้าโดยไม่ตั้งใจ เขาพลันตะลึงงันในความสวยของเธอทันที "ขอโทษนะครับ ผมคงต้องไปก่อน" ฌอนกล่าวแล้ววางแก้วไวน์ลงก่อนจัดชุดสูทให้เรียบร้อย จากนั้น เขาก็เดินมาหาตรงลิ่