บทที่ 178

หากเป็นแองเจลีน เธอจะไม่ตื่นต่อให้นาฬิกาปลุกดังหากเธออยู่จนดึกดื่น "ผมจะไปเรียกคุณแม่" ด้วยกังวลว่าคุณแม่ของเขาจะนอนอุตุจนคุณพ่อของเขาสอนบทเรียนให้เธอเมื่อเขารู้เข้า เจนสันผู้ชาญฉลาดจึงตัดสินใจจะขึ้นไปข้างบนเพื่อปลุกแม่ของเขาก่อนที่คุณพ่อจะทำให้เธอลำบาก "ปล่อยให้เธอนอน เจนส์!" เจนสันหันไปมองความเมตตาของพ่อเขาอย่างประหลาดใจ "คุณพ่อ ดูเหมือนคุณพ่อจะไม่ได้เกลียดคุณแม่อีกแล้ว!" เจนสันอุทานหลังจากผ่านไปนาน เขาซ่อนความตื่นเต้นไม่อยู่ เจย์นำเบเกิลที่เขาทำออกมา เจนสันมองเบเกิลแล้วถาม "คุณพ่อ คุณพ่อทำมื้อเช้าจริงเหรอเนี่ย?" เจนสันคิดว่าพ่อของเขาดูแปลกไปนิดหน่อยในวันนี้ เจย์ขมวดคิ้วใส่เจนสัน "ลูกดูพูดเยอะนะวันนี้" เมื่อถูกกล่าวหาอย่างหนัก เจนสันปฏิเสธทันที "เปล่าสักหน่อย" เมื่อคิดได้ว่านั่นมันไม่เหมาะสมมากที่เขาจะพูดกับลูกชายออทิสติกของเขา เขารีบแก้สถานการณ์ทันที "คุณพ่อหวังว่าลูกจะทำแบบนี้ต่อไป" ในตอนนั้นเอง โรสก็พุ่งลงมาข้างล่างด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเธอเห็นว่ามื้อเช้าถูกวางลงบนโต๊ะแล้ว เธอก็ตะลึงและงุนงง "ขอโทษ ฉันตื่นสาย" โรสเกาหัวที่กระเซอะกระเซิงของเธอแล้วมองเจย์ด้วยท่าทางรู้สึ