บทที่ 134

”เหมือนนักเรียนที่ทำผิดที่โรงเรียน ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร คุณครูก็ต้องดัดนิสัยพวกเขา ความผิดเล็กน้อยก็จะถูกลงโทษเล็กน้อย หากความผิดมาก บทลงโทษก็จะมากตาม นี่เป็นวิธีสั่งสอนนักเรียน ลูกจะบอกไม่ได้ว่าที่คุณครูลงโทษนักเรียนนั้นเป็นเพราะครูไม่ชอบนักเรียน ใช่ไหม?" ร็อบบี้น้อยดูเหมือนจะเข้าใจมุมมอง เขาพยักหน้าเหมือนลูกไก่จิกอาหารของมัน จากนั้น ความไร้ชีวิตชีวาและหดหู่ของเขาก็เริ่มได้รับความสดใสกลับมา "คุณแม่ คุณแม่หมายความว่าคุณพ่อยังรักผมเหมือนที่รักเจนสัน ผมพูดถูกไหม?" โรสเห็นว่าในที่สุดลูกของเธอก็มีรอยยิ้มบนใบหน้า ความหนักใจได้ถูกยกออกจากอกของเธอแล้ว "ความรักของแม่ไร้ขอบเขต ความรักของพ่อเองก็เหมือนภูผาแข็งแกร่ง ร็อบบี้น้อย ความรักของแม่อาจจะอ่อนโยนและมีเมตตา แต่มันก็ง่ายที่จะทำให้ลูกหลงทาง ความรักของคุณพ่ออาจจะเข้มงวดและลำบาก แต่มันจะทำให้ลูกเดินในทางที่ถูก ความรักทั้งสองแบบไม่สามารถขาดได้ในชีวิตของลูก" เสียงของร็อบบี้น้อยดูมีความสุขขึ้น "คุณแม่ คุณพ่อจะยอมรับคำขอโทษของผมไหม? เขาสัญญาไหมว่าเขาจะรอจนผมโตกว่านี้แล้วหาเงินมาจ่ายค่าเสียหาย?" ร็อบบี้น้อยวางมือบนหัวร็อบบี้น้อย "เด็กโง่ ในหัวใจขอ