บทที่ 91

เฟนด์หัวเราอย่างไม่สบอารมณ์ เขาตอบโต้พวกคนเหล่านั้นในทันที ในสายตาของบอดี้การ์ด พวกเขานั้นเปรียบเสมือนผี เมื่อเฟนด์เดินผ่านพวกเขากระเด็นออกไปทีละคน สายตาพวกเขาเต็มไปด้วยความพร่ามัว ต่างล้มกันลงไปทีละคน "มาเลย เข้ามาพร้อมกัน!" หลังจากที่เฟนด์คุยกับคนพวกนี้เสร็จแล้ว เขาก็กวักมือเรียกฮาร์วีย์และบอดี้การ์ดที่เหลือ "ผู้การฮาร์วีย์ ต่อไปตาคุณ!" บอดี้การ์ดคนหนึ่งตกใจอย่างเห็นได้ชัด เขาเห็นว่าเฟนด์นั้นรวดเร็วแค่ไหน เขาก็รู้ว่าเขาตามไม่ทัน เขาไม่มีทางเอาชนะเฟนด์ได้หรอก ผู้การฮาร์วีย์กำลังนึกภาพตัวเอง เขาเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นหน้าผาก เขาเป็นนักรบที่น่าทึ่งมาก เขาไม่ได้มีปัญหากับการที่จะต่อสู้กับคนสี่ร้อยถึงห้าร้อยคนด้วยตัวคนเดียว อย่างไรก็ตาม ความว่องไวของเฟนด์นั้นทำให้เขารู้สึกตื้นตัน ตัวของเขาในตอนนี้ยังไม่สามารถทำได้ถึงขั้นนั้นเลย "เป็นอะไรไป? คุณไม่ควรแสดงเป็นตัวอย่างหรือครับ คุณผู้การ? เฟนด์หัวเราะอย่างเยือกเย็น สายตาของเขาจ้องมองที่ฮาร์วีย์ “เมื่อกี้คุณดูช่างดุดันใช่ไหม?" "แม่แกเถอะ! แกคิดว่าแกจะเหยียบย่ำฉันได้ เพียงแค่เพราะฉันไม่มีกล้ามอย่างนั้นหรือ? แม้ว่า ฮาร์วีย์ จะไม่มั่นใจในก