บทที่ 82

ผู้ชายคนนั้นพาคนมาเป็นโหล มีดพร้าในมือของพวกเขาดูแพรวพราว เมื่อเซเลน่าเห็นคนมากมาย พกอาวุธเข้ามา เธอตกใจกลัวมาก เธอมองไปรอบ ๆ และเห็นไคลีอยู่ที่นั่น เธอพุ่งไปข้างหน้าและดึงไคลีเข้ามาหาเธอ เธอโอบกอดลูกสาวไว้แน่น "สามี เราจะทํายังไงกันดี? มีคนตั้งมากมาย ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพราะเจตนาที่ดี!" เซเลน่ากอดไคลีไว้แน่น ๆ ทําเอาขวัญผวาไปตาม ๆ กัน "แม่ไม่ต้องกลัวนะ พ่อจะต้องปราบคนเลวได้ พ่อสุดยอดมาก!" ไคลีพูดด้วยเสียงแบบเด็ก ๆ ตอนอายุสี่ขวบ เธอเป็นเด็กที่ฉลาดมาก เธอคอยปลอบใจเซเลน่าเสมอ "ใช่ พ่อของหนูจัดการกับปัญหานี้ได้อย่างแน่นอน!" เซเลน่าปลอบใจไคลี แต่ความกังวลของเธอก็เพิ่มขึ้น "ไม่ต้องห่วงนะ ผมอยู่ที่นี่จะไม่มีใครแตะต้องคุณ!" เฟนด์ยิ้มอย่างไม่แยแส ก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมมีชีวิตอยู่รอดในสนามรบ ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาได้อย่างไร?” "ฮ่า ๆ คุณเทย์เลอร์ เราเจอกันอีกแล้ว" นายน้อยฮิวโก้ พาคนของไปเดินเข้าไปหาเฟนด์ และยืนอยู่ห่างจากเขาห้าเมตร เขายิ้มแล้วมองเซเลน่าแบบหยอกล้อว่า "เธอเป็นผู้หญิงสวยจริง ๆ" คุณดูมีเสน่ห์ขึ้นหลังจากที่คุณอาบน้ํา!" เขาหยุดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า "มันเยี