บทที่ 301

เคนหัวเราะอย่างขมขื่นก่อนรอฟังต่อ ฟลินน์หัวเราะ ๆ อย่างกระอักกระอ่วนก่อนพูดต่อ “แล้วฉันก็เลยบอกให้บอดี้การ์ดจับผู้หญิงคนนั้นเพื่อที่จะได้จูบเป็นการชดใช้ ฉันรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยังไงก็ตามฉันไม่คิดว่าบอดี้การ์ดของเธอจะแข็งแกร่งขนาดนั้น เขาไม่ใช้ความพยายามใด ๆ เพื่อล้มบอดี้การ์ดฉันเลย” “ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? รู้จักชื่อไหม?” เคนถามหลังจากคิดได้บางอย่าง เพราะลูกพี่ลูกน้องของเขามาเที่ยวแล้วมีเรื่องเกิดขึ้น เขากลัวว่าพ่อแม่ฝั่งนู้นจะไม่พอใจถ้าไม่ช่วยอะไรเลย “อ่อ ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้ถาม!” นายน้อยฟลินน์หัวเราะอย่างขมขื่น “แล้วฉันจะอยู่ข้างนายได้ยังไง?” เคนจ้องฟลินน์ “ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร และถึงแม้ว่าฉันจะพาคนมาช่วยตอนนี้ พวกนั้นก็คงไปแล้ว คิดเหรอว่าเธอจะรอแกอยู่ที่นั่น? คิดซะว่าโชคร้ายแล้วกัน คิดดีกว่าว่าถ้าเจอกันครั้งหน้าจะทำยังไง!” “เอาล่ะ งั้นฉันจะจำไว้สำหรับการเจอกันครั้งหน้า ในเมื่อหน้าของทั้งสองคนยังอยู่ในความทรงจำฉัน หวังว่าจะไม่เจอกันอีกดีที่สุดนะ ไม่งั้นฉันจะบอกเขาว่า ฉัน ฟลินน์ เบน ไม่ใช่คนที่จะมายุ่งด้วยได้!” นายน้อยฟลินน์กำหมัดแน่นสถบอย่างโกรธ ๆ หลังจากพาทันย่าไปช็อ