บทที่ 264

”ยากจน? ฮ่าฮ่า ฉันสามารถซื้อปอร์เช่สองคันได้ ฉันยากจน?” เฟนด์หัวเราะเยาะ เขาไม่สนใจบริตนีย์จากนั้นก็โบกมือให้ผู้หญิงสองคนนั้น “มาที่นี่สักครู่!” “เขาอ้างว่ามีปอร์เช่สองคัน ฉันต้องฝันไปแน่ ๆ!” บริตนีย์ยิ่งพูดไม่ออก ผู้ชายคนนี้เป็นแชมป์ที่โอ้อวด? เขาไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไงที่ยืนยันว่าเขามีปอร์เช่สองคัน? ผู้หญิงสองคนดูสับสน แต่ก็เข้าไปหาเขาโดยไม่ได้คิดอะไร “คุณผู้ชาย มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ?” ถามครูใหญ่อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “ขอดูเอกสารของคุณหน่อยสิ!” เฟนด์ถามพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “โอ้!” ในที่สุดทั้งคู่ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและหยิบเอกสารของพวกเขาส่งให้เฟนด์ซึ่งมาพร้อมกับรูปบางส่วนของโรงเรียน “คุณผู้ชาย คุณต้องการบริจาคหรอคะ? ถ้าไม่เป็นการรบกวนฉันหวังว่าคุณจะสามารถช่วยได้ แม้สักหนึ่งหรือ 10 เหรียญก็ได้ค่ะ!” ครูใหญ่หญิงดูขี้อายเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเพื่อเห็นแก่โรงเรียนและลูก ๆ ของพวกเขาเธอจึงกัดริมฝีปากและพูดออกมา “คุณผู้ชาย เราไม่ได้โกหกจริง ๆ หากคุณไม่เชื่อ คุณสามารถขับรถไปดูได้ โรงเรียนของเราอยู่ที่…” ครูผู้หญิงอีกคนรีบแจ้งที่อยู่ของโรงเรียนให้เฟนด์ “พื้นที่นั้นค่อนข้างแย่จริง ๆ!” เซ