บทที่ 250

“ฮ่า ๆ ๆ ตลกว่ะ นั่นเหตุผลที่แกมาท้าทายฉันเหรอ!” โอนีลหัวเราะอีกครั้ง “ไอ้หนู นี่เป็นความพยายามครั้งสุดท้ายที่ดูสิ้นหวังของแกหรือเปล่า? เหมือนหนีเสือปะจระเข้ เลือกที่จะมาท้าทายฉันเพราะอย่างน้อยก็ตายอย่างน่าสรรเสริญและรักษาหน้าของใครบางคนเอาไว้?” “ถูกต้อง! เขารู้ว่าตัวเองจะต้องตายแน่ ๆ ทำไมไม่มาตายเพราะการต่อสู้เพื่อแคทธีเซียล่ะ? ใครจะรู้ อาจจะมีบางคนบูชาเขาเพราะเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ!” เคนระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง “ ในที่สุดเราก็รู้แล้ว! เหตุผลที่แท้จริงของเฟนด์!” คราวนี้ผู้ชมบางคนเริ่มมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามและเห็นด้วย “ไอ้หนู ในเมื่อแกอยู่นเวทีแล้วก็ลงสมัครมาด้วยความเต็มใจ ฉันจะส่งแกกลับบ้านเก่าเอง!” โอนีลมีสีหน้าขี้เล่นหลังจากกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะแล้วเขาก็ขยับตัวเข้าไปหาเฟนด์ “เดี๋ยว!” ทันใดนั้นผู้จัดการทั่วไปของโลตัสบาร์แอนด์เลานจ์ก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับหอบหายใจ “ฉ ฉ ฉันมาทันเวลาแล้ว!” “ ผู้จัดการทั่วไปคุณมาที่นี่ทำไม?” “คุณมาที่นี่ตรงเวลา เด็กคนนี้พยายามจะกินแล้วชิ่ง เราจับเขาได้และเขาไม่มีเงินจ่าย เขาเลยมาที่นี่เพื่อท้าทายแล้วก็ได้กินอาหารฟรี!” ผู้จัดการเวย์นอธิบายอย่