บทที่ 2436

“ผู้อาวุโสฮอร์สท์เป็นคนที่รับผิดชอบในวันนี้ คุณมาจากภูมิภาคชั้นใน เพราะงั้นคุณอาจไม่ค่อยรู้จักเขาเท่าไหร่ แทนที่จะมัวมาคุยกับผมที่นี่ ทำไมคุณไม่ลองไปศึกษาเรื่องของผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้มากกว่านี้ล่ะ” คำพูดเหล่านั้นทำให้คอนสแตนซ์ไม่อาจพูดอะไรต่อได้อีก เขามองรองเหรัญญิกด้วยสายตามีความหมายก่อนจะแยกทางและพาบัณฑิตทั้งสองที่เขาพามาด้วยออกไป บัณฑิตที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็มองเฟนด์และคนอื่น ๆ ด้วยสายตาเย็นชาและมืดมนก่อนจะจากไป สายตาของอีกฝ่ายจ้องไปที่เฟนด์เป็นเวลานาน เฟนด์รู้สึกได้เขาคงจะเหนื่อยมากขึ้นและมองกลับไปด้วยสายตาเรียบเฉยไร้อารมณ์ บัณฑิตผู้นั้นพ่นลมออกจากจมูกอย่างเย็นชาก่อนจะหันหลังกลับอย่างไม่แยแสใคร เมื่อทั้งสามจากไปแล้ว ใบหน้าที่ตึงเครียดของรองเหรัญญิกในที่สุดก็ผ่อนคลายลงเขาเกือบจะควบคุมความโกรธในใจตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว “ไอ้สารเลวนั่นเอาแต่มากวนประสาทกันอยู่นั่น ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมการมาเป็นอย่างดี เด็กสารเลวสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาต้องแข็งแกร่งมากแน่ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่อวดตัวเองขนาดนี้หรอก!” หลังจากพูดอย่างนั้น ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ซีดลง เขาขมวดคิ้วอย่างหนัก และหัวใจก็เต็มไปด้วยคว