บทที่ 2422

หากไม่มีรองเหรัญญิกอยู่ที่นั่น บัณฑิตคนอื่น ๆ คงจะตะโกนและส่งเสียงเชียร์เพื่อสนับสนุนบุคคลของตัวเองไปแล้ว เฟนด์มองไปด้านข้างอย่างพูดไม่ออก รองเหรัญญิกหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "เริ่มได้!" เมื่อเขาส่งสัญญาณ จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นใกล้ ๆ ตอนที่ใบหน้าอันไม่คุ้นเคยจะเริ่มเดินไปทางทิศตะวันออก แต่ละย่างก้าวที่เขาเดินนั้นมั่นคงมาก แต่เขาดูไม่เหมือนกิลเบิร์ตซึ่งเดินออกไปด้วยความรู้สึกว่างเปล่า คล้ายกับว่าเขาไม่แยแสต่อใบหน้างุนงงที่ทุกคนมีต่อเขาเลย กิลเบิร์ตอ้าปากกว้าง "นายมาทำอะไรที่นี่?" เฟนด์เลิกคิ้วและตอบอย่างใจเย็น “แล้วนายล่ะ นายมาทำอะไรที่นี่?” เขายิงคำถามกลับไปยังกิลเบิร์ต ทำให้กิลเบิร์ตโกรธเพราะเหตุนี้ “ฉันมาที่นี่ก็เพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นว่าฉันแข็งแกร่งกว่าและมีสิทธิ์โดยชอบธรรมที่จะไปอยู่ที่พันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุในรัฐตอนกลางในฐานะบัณฑิต!” กิลเบิร์ตตะคอก คำพูดของกิลเบิร์ตเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งอย่างชัดเจนราวกับเขาเกิดมาสูงส่งกว่าคนทั่วไป เฟนด์พยักหน้าขณะที่เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบ “ฉันเองก็เหมือนกัน” ทุกคนตกตะลึงกับคำพูดของเฟนด์ และคำตอบของเขาก็ทำให้