บทที่ 2387

ดวงอาทิตย์กำลังตกและส่องแสงบนถนนแคบ ๆ ที่ผ่านหุบเขา มันฉายผ่านทุกสิ่งด้วยแสงสีแดงฉาน เฟนด์ชื่นชมทิวทัศน์จากหน้าต่าง ทิวทัศน์ด้านนอกรถม้าค่อนข้างงดงามเป็นพิเศษ รัฐตอนกลางอุดมไปด้วยทรัพยากร และทิวทัศน์ก็ดีกว่ารัฐเวสต์ เซอร์ซีมาก หากไม่ใช่เพราะภัยคุกคามจากพวกสัตว์อสูร เฟนด์อาจใช้เวลาสองสามวันเพื่อชื่นชมทิวทัศน์พวกนี้ มันจะช่วยให้เขาสงบลงและวางแผนขั้นตอนต่อไปได้ “เฟนด์…” สีหน้าของแชนด์เลอร์ดูเหมือนกำลังดิ้นรน เฟนด์เลิกคิ้วไม่คิดเลยว่าจะได้ยินแล้วเสียงเคารพจากอีกฝ่ายกระทันหันแบบนี้ ก่อนหน้านี้แชนด์เลอร์มองเขาด้วยท่าทีสบาย ๆ น้ำเสียงยำเกรงเช่นนี้เกือบทำให้เฟนด์หัวเราะออกมา แต่เขาไม่ได้คิดจะทำอะไรกับเรื่องนี้ แชนด์เลอร์อยากจะทำอะไรก็ย่อมได้ เฟนด์ปิดม่านแล้วหันหน้าไปทางแชนด์เลอร์ แชนด์เลอร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาของเขาดูขัดแย้งอย่างที่สุด “คุณคือ…ผู้ฝึกยุทธขั้นต้นระดับแรกกำเนิดจริง ๆ เหรอ?” เฟนด์ส่ายหน้าและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "ผมไม่เคยบอกว่าผมอยู่ในขั้นนั้น ก่อนหน้านี้ผมได้รับบาดเจ็บมา นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณตัดสินระดับพลังยุทธของผมผิดไป “จริง ๆ แล้วผมอยู่ในขั้นสูงสุดระดับแรกกำเนิด ก