บทที่ 2360

เฟนด์คำนับผู้อาวุโสด้วยความเคารพ เขาพูดอย่างจริงใจว่า "ผู้อาวุโส คุณช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าทำไมสถานที่แห่งนี้ถึงถูกทิ้งเอาไว้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นในภาพที่ผมเห็น" ผู้อาวุโสไม่ได้หันกลับมามองเฟนด์ และไม่ได้ตอบคำถามของเฟนด์โดยตรง เขาพูดอย่างเสียงดังฟังชัดว่า "เดี๋ยวอีกหน่อยเธอก็รู้เอง" ริมฝีปากของเฟนด์กระตุก ในขณะนั้นเขาอยากจะถามคำถามทั้งหมดในใจออกไปอย่างมากแต่เขาก็กังวลว่าผู้อาวุโสจะรู้สึกแปลกหากเขาถามทุกอย่างออกไปเช่นนั้น หากผู้อาวุโสสงสัยในตัวเขา มันอาจทำให้เขาต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้คือระงับความอยากรู้อยากเห็นของเขาไว้ชั่วคราว ผู้อาวุโสไม่รู้ว่าเฟนด์กำลังคิดอะไรอยู่ เขาเพียงแต่พูดต่อไปว่า "หีบปะการังแดงในมือของเธอจำเป็นต้องใช้กุญแจในการเปิดมันออก กุญแจนั่นอยู่ที่หุบเขารกชัฎ หากเธอต้องการเปิดกล่อง เธอก็ต้องไปที่นั่น ฉันจะส่งเธอไปเอง" เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสนยิ่งกว่าเก่า หีบปะการังแดงคืออะไร? หุบเขารกชัฎ อยู่ที่ไหนมันจะยังมีกุญแจอยู่หรือ? คำถามเหล่านั้นผุดขึ้นในใจของเฟนด์ก่อนที่เขาจะจำอะไรบางอย่างได้ในทันใด เขานึกถึงสิ่งที่พวกอาวุโ