บทที่ 192

"สารเลว นายเป็นใครกัน? ฉันกําลังคุยกับเพื่อนนักเรียนอยู่ มันไม่ใช่ที่นายจะเข้ามายุ่ง!” หญิงสาววัยกลางคนคนนั้นโกรธมาก อย่างไรก็ตาม เธอหัวเราะออกมาทันที พร้อมกับโวยวายอย่างไม่สนใจผู้อื่น “โอ้ว พระเจ้า เซเลน่า คนนี้เป็นผู้ชายของเธอหรือเปล่า? ไม่ใช่แค่ดูยากจน แต่เขายังดูขาดการอบรมสั่งสอน ทั้งหยาบคายและดูต่ำต้อย เขาช่างมีคุณสมบัติที่คนยากจนมีจนครบจริง ๆ ช่างน่าแปลกใจมาก!” "ฮะ! ใครบอกคุณว่าผมจนกัน?" เฟนด์หัวเราะแล้วหยิบบัตรเอทีเอ็มยื่นให้ผู้ช่วยผู้อํานวยการโรงเรียนอนุบาลที่ดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย "ขอโทษนะครับ ครูคนสวย ผมขอจ่ายด้วยบัตรเครดิต ไม่ต้องใช้รหัสผ่าน!" "ชู่...ชู่...ชู่ว... เธอไปยืมเงินแสนสองหมื่นเหรียญเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ? มันต้องยากแน่ ๆ! ฉันเชื่อว่าเธอใช้ทุกวิธีเพื่อให้ได้มันมา!" ราเชลยิ้มอีกครั้ง "นั่นเป็นแค่เงินแสนสองหมื่นเหรียญเท่านั้นเอง ทําไมผมต้องไปยืมด้วย" เฟนด์รู้สึกงงมาก เธอนั้นเย่อหยิ่งเกินไป “ฮือ! ฮือออ!” ทั้งนี้ ลูกชายของหญิงวัยกลางคนคนนั้นเริ่มร้องไห้ "เกิดอะไรขึ้น ที่รักของแม่? ทําไมถึงล้มลงกับพื้น?" เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ใจของเธอก็รู้สึก เธอไม่อยากยุ่งกั