บทที่ 17

ขณะที่เจมส์ได้ฟังสิ่งที่พนักงานพูด เขาก็ไม่สามารถกลั้นหัวเราะอย่างขมขื่นได้ “เทพเจ้าแห่งสงครามอยู่เหนือการควบคุมของเราและมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้เรียนรู้ได้ดีขึ้น” เขากล่าว “ไม่ต้องพูดถึง นี่คือเทพเจ้าแห่งสงครามหญิง เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชอบและไม่ชอบอะไร!” เขาหยุดพูดเมื่อหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมา เขากล่าวต่อว่า “ฉันกลัวว่าผู้อิทธิพลส่วนมากไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการพูดเยินยอให้แก่เทพแห่งสงคราม เมื่อเธอกลับมา โชคดีที่เราได้เรียนรู้จากการต่อสู้ของเธอในวันนี้มากมายและดูเหมือนว่าผู้อิทธิพลอื่น ๆ จะไม่รู้อะไรเลย” ชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเขาพยักหน้าและพูดว่า "ของขวัญที่เราส่งไปให้ เทพเจ้าแห่งสงครามลาน่า เธอรับหรือไม่" “เฮ้อ ... ก็ยังไม่เลว เธอยอมรับการต้อนรับที่เราจัดให้เธอ แต่สำหรับเงินมันต่างกัน เธอไม่ได้สนใจมันเลย!” เจมส์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ลาน่าดูเหมือนจะไม่ชอบเวลาที่มีคนพยายามประจบเธอ ไม่ต้องพูดถึงเราเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องหว่านล้อมเธออย่างไร” ชายวัยกลางคนยังคงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็แปล่งประกายในขณะที่เขาพูดว่า “นายท่านคนคุณหมายถึงตั้งแต่ตอนนั้นคือเฟนด์ เขาคนนั้นค่อนข้างมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับลาน่า สิ่งที่เราต้องทำก็แค่เพียงแค่พูดถึงเฟนด์เท่านั้น ในทางกลับกันนี่จะเป็นวิธีการประจบเทพแห่งสงครามทางอ้อม ดังนั้นถ้าหากเทพแห่งสงครามให้การสนับสนุนแก่ตระกูลเดรกของเรา ในอนาคตสิ่งนี้จะไม่ทำให้ธุรกิจของเรามั่นคงมากขึ้นหรือ?” เจมส์พยักหน้าช้า ๆ และตอบว่า “ใช่ เด็กน้อยคนนั้นสามารถขึ้นรถคันเดียวกันกับลาน่าได้ เมื่อพวกเขากลับมา สิ่งที่เราต้องทำคือช่วยเฟนด์ เพราะนั่นหมายความว่าเรากำลังดึงดูดลาน่าด้วย!” “เยี่ยมไปเลย!” เขาตั้งชื่อเล่นให้ชายวัยกลางคนนี้ว่า สเปกเตอร์เฟซ และเขาได้เป็นหนึ่งในสามผู้พิทักษ์หลักในตระกูลเดรก ด้วยรอยยิ้มที่ฝังอยู่บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็พูดว่า “อืม เทพแห่งสงครามคนนี้เป็นผู้หญิง และจากที่ฉันเห็น เธอเคี้ยวไม่ไม่ง่ายเลย...” เจมส์ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินคำพูดนั้น “สเปกเตอร์เฟซ” เขาเริ่ม“ คุณไม่คิดที่จะทำให้เธอเป็นผู้หญิงของคุณตอนนี้ใช่ไหม ถ้าเป็นอย่างนั้นควรเก็บความคิดเหล่านั้นไว้กับตัวเองดีที่สุด หากคุณทำให้เธอขุ่นเคืองและเทพแห่งสงครามจะโกรธเพียงตระกูลเดรกของเราเท่านั้น แต่เมืองทั้งหมดจะกลายเป็นทะเลแห่งเลือดภายในคืนเดียว!” สเปกเตอร์เฟซ หัวเราะอย่างขมขื่นขณะที่เขาพูดว่า “นายท่านผมจะกล้าคิดแบบนั้นได้ยังไง? นอกจากนี้ สเปกเตอร์เฟซ ไม่ใช่คนประเภทที่จะเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงเพียงเพื่อผลประโยชน์ในอนาคตของตัวเองแน่นอนใช่ไหม? ผู้ชายที่ใช้ผู้หญิงเพื่อสร้างชื่อเสียงให้แก่ตนเองคือคนที่สเปกเตอร์เฟซจะเป็นคนแรกที่ดูถูก!” เมื่อกล่าวคำพูดนั้นสเปกเตอร์เฟซ ก็อธิบายว่า “ที่ผมหมายถึงคือตอนนี้เฟนด์ไม่ใช่ผู้ชายของลาน่าหรอกเหรอ? บางทีอาจจะมีความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด! นอกจากนี้พวกเขายังรู้จักกันมานานมากแล้วตั้งแต่เข้าร่วมสงครามและพวกเขาเจอกันบ่อยมาก...” “ฮ่า ๆ...มีความเป็นไปได้มาก เมื่อสังเกตจากพฤติกรรมของทั้งคู่ ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะมีใบหน้าเย็นชาเหมือนกัน พวกเขาสามารถจุดประกายความโรแมนติกต่อกันได้หรือไม่นะ?” เจมส์หัวเราะเบา ๆ และหลังจากนั้นก็พูดต่อ “ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ลองดูสิ ไม่สำคัญว่าเขาจะเป็นคนในทีมของลาน่าหรือไม่ เราต้องรีบเข้าหาพวกเขา สิ่งนี้จะทำให้ความผูกพันของเรากับเทพแห่งสงครามแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น!” "ไม่มีปัญหา เมื่อเร็ว ๆ นี้ทหารผ่านศึกจำนวนมากกำลังจะเกษียณอายุกลับมาในเมืองของเรา นอกจากนี้ยังมีทหารระดับสูงและประสบความสำเร็จในหมู่พวกเขา ไปเยี่ยมพวกเขาและให้มองหาเพื่อนหรือคนรู้จักกับเฟนด์” สเปกเตอร์เฟซ พยักหน้าตามเขาพูดว่า “ตอนที่เจ้านายพูดถึงเรื่องนี้ผมเริ่มสนใจเจ้าเด็กนั่นแล้ว! ผมหวังว่าเขาจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง!” “ฮ่า ๆ ดี! ฉันจะรอข่าวดี!” เจมส์พูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ ในขณะนี้ ภายในห้องหนึ่งในบ้านตระกูลคลาร์ก เคนกำลังเดือดดาล เขาจ้องไปที่แดนยืนอยู่ตรงหน้าอย่างโกรธเกรี้ยวและตะคอกว่า “นี่มันหมายความว่ายังไงแดน? ทำไมคุณไม่สอนบทเรียนให้ไอ้เด็กเหลือขอเฟนด์ล่ะ ไม่เพียงแค่นั้น แต่แกกลับพาฉันกลับด้วย แกมีความคิดบ้างไหมว่ามันทำให้ฉันอับอายหรือไม่” ในขณะที่เขาพูดเขาชี้ไปที่ปากของเขาและพูดว่า “ดูสิฟันของฉันถูกทุบจนหมดแล้ว ไอ้เสารเลว! อีกนานแค่ไหนที่ เคน คลาร์กคนนี้ต้องทนพบกับความอัปยศอดสูเช่นนี้!” “นายหนุ่มคนนี้ ไม่ได้เป็นผู้ชายเรียบง่ายอย่างที่คิด ฉันคงไม่เหมาะกับเขา!” แดนขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “เขาสังหารมังกรดำ ผมได้รับการบอกเล่าจากพยานที่อยู่ในที่เกิดเหตุ พวกเขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรลงไปบ้างในตอนนั้น!” “นั่นเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม? เราไม่มีกล้องวงจรปิด? ทำไมเราถึงไม่เห็นภาพที่ชัดเจนว่าเขาเคลื่อนไหวอย่างไร” หลังจากที่เคนได้ยินสิ่งที่เขาพูดสีหน้าของเขาก็ไม่เชื่อ “ผมได้ไปตรวจสอบแล้วและยังทำให้ภาพช้าลงทั้งหมดนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!” แดนหัวเราะเบา ๆ และกล่าวเสริมว่า “แต่เรารู้ว่าเขาถูกเจาะเข้าไประหว่างคิ้วโดยตรง เราพบเข็มเงินที่บางมากบนเสาในเวลานั้น ยิ่งไปกว่านั้นเข็มเงินถูกแทงทะลุเสาอย่างสมบูรณ์ มีเพียงหนึ่งถึงสองมิลลิเมตรที่เผยออกมากให้เห็นจากเสาหิน!” เคนเจ้านายหนุ่มหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ล้อเล่นใช่ไหม? แกกำลังบอกฉันว่าหลังจากที่คนคนหนึ่งถูกเจาะศีรษะมันก็ทะลุเสาหินด้วยและสิ่งที่เหลืออยู่ก็เผยออกมาด้านนอกเล็กน้อย? ช่างเป็นความเร็วที่เหลือเชื่อและความแข็งแกร่งที่บ้าเกินไป! “นิ้วนี้ของฉัน ฉันแพ้พนันให้เขาและฉันก็ตัดมันออกไป! คนนี้น่ากลัวเกินไป! เจ้านายไม่ควรล่วงเกินชายหนุ่มคนนี้ คุณเข้าใจไหม” แดนยกมือขึ้นและพูดว่า “การงัดข้อกับเขาทำให้รู้สึกเหมือนฉันเป็นเพียงแค่มดเมื่อเทียบกับเขาที่เต็มไปด้วยพละกำลัง” “นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ใช่ไหม มีใครที่มีอำนาจในโลกนี้? คุณมีพลังเหลือเชื่ออยู่แล้ว เขาจะมีพลังมากแค่ไหนเมื่อเทียบกับคุณ” เคนตะลึงไปหมด ถ้าเป็นเช่นนั้นการได้เซเลน่าจะเป็นแค่ความฝันหรือไม่? “ใช่นี่เป็นครั้งแรกสำหรับฉันที่ได้พบใครบางคนที่มีพลังมหาศาลขนาดนี้!” แดนเสียใจ และไปอย่างรวดเร็ว นายน้อยเคนนั่งลงบนพื้นหลังจากที่แดนออกไป ช่วงเวลาที่เขาคิดถึงเซเลน่าที่งดงาม หัวใจของเขารู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างไม่น่าเชื่อ “ไอ้เวร ฉันไม่เชื่อ พวกเราตระกูลคลาร์กเป็นตระกูลใหญ่อันดับสองของเมืองนี้ มันจะยากแค่จะจับตัวผู้หญิงเพียงคนเดียวไม่ได้?” เคนกำหมัดแน่นในขณะที่แววแห่งความมุ่งมั่นฉายแววมุ่งมั่นในดวงตา เขากล่าวว่า“ เซเลน่า เทย์เลอร์ ฉันจะทำทุกอย่างให้เธอมานอนบนเตียงของฉันอย่างเชื่อฟัง!” ในขณะนี้เฟนด์ เซเลน่าและคนอื่น ๆ ได้ออกจากบ้านของตระกูลเทเลอร์แล้ว “เฟนด์ สิ่งเหล่านั้นเป็นคำพูดที่แกพูดก่อนหน้านี้ด้วยตัวแกเอง ฉันไม่สนใจอะไร ถ้าแกไม่หาเงินสิบล้านเหรียญให้ฉันในวันเกิดอายุครบรอบเจ็ดสิบปีการเป็นลูกเขยของตระกูลเรามันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย!” เมื่อพวกเขาเพิ่งออกจากประตู ฟีโอน่าไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้พูดอย่างโกรธ ๆ ได้ว่า “คุณได้เห็นแล้วว่าเซเลน่าของเราพร้อมที่จะลุกขึ้นสู้เหมือนอย่างเคย แม้แต่นายน้อยวิลสันก็ยังพูดเอง สิ่งที่เซเลน่าต้องทำคือก้มหัวให้เงินห้าสิบล้านเหรียญจะไม่เป็นปัญหาสำหรับเขา” “ไม่ต้องกังวลนะแม่ ทุกสิ่งที่ เฟนด์ วู๊ด พูดขึ้นได้ดึงฉันออกจากความสิ้นหวังได้ง่ายดาย” เฟนด์หัวเราะอย่างขมขื่นขณะมองไปที่คู่สามีภรรยาสูงอายุ จากนั้นเขากล่าวเสริมว่า “ถูกต้องแม่และพ่อ คุณทั้งคู่ใช้ชีวิตอย่างประหยัดในช่วงห้าปีที่ผ่านมาดังนั้นขอพาพวกคุณออกไปเลือกซื้อเสื้อผ้าใหม่สักสองสามชุดในเวลานี้ มันเป็นสิ่งเล็กน้อยจากผมในฐานะลูกเขย!” “ลืมมันซะ ฉันกลัวว่าเสื้อผ้าราคาถูกที่แกซื้อจะทำให้ฉันอับอายคนในสังคม จะดีกว่าแกจะไม่ซื้ออะไรให้ฉันมากไปกว่าการไส่หัวไป ฉันใส่แต่เสื้อผ้าแบรนด์เนม!” ฟีโอน่าสังเกตเห็นเสื้อผ้าที่อยู่ในมือเซเลน่า เธอคว้ามันทันทีก่อนที่เธอจะเดินไปที่ทะเลสาบใกล้ ๆ ไม่ไกลจากที่นั่นและโยนมันลงไปทันที “เธอไม่ควรคุณค่าในตัวเองแบบนี้หรอกเธอตะคอก” “เธอเป็นผู้หญิงของตระกูลเทย์เลอร์ เราต้องรักษาความภาคภูมิใจแม้ว่าเราจะยากจน แต่ของเลียนแบบนั้นเป็นสิ่งที่มาไม่คู่ควรจะสวมใส่!”