บทที่ 2

มันกลับกลายเป็นว่าพ่อแม่และพี่สาวของเขานั้นโกหกเรื่องที่พวกเขาต้องไปทำงานต่างประเทศ หลังจากนั้น เจอรัลด์โทรหาพ่อแม่เขาตรงๆ พวกเขาโกรธพี่สาวของเขา ในตอนแรกที่บอกเรื่องความร่ำรวยที่พวกเขามีโดยไม่ได้ขออนุญาต แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ตัดสินใจขอโทษเจอรัลด์แทน พ่อของเจอรัลด์ กล่าวกับเขาว่าเขาไม่มีทางเลือก เขาจำเป็นต้องทำเพื่อให้ชายหนุ่มเติบโตมาด้วยนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตน หลังจากนั้น พ่อของเขาก็อธิบายเรื่องราวมากมายแก่เขา! เจอรัลด์ถอนเงินหนึ่งแสนดอลลาร์จากธนาคารก่อนที่เขาจะออกไปซื้อของด้วยแบล็คการ์ดของธนาคารที่พี่สาวของเขาส่งมาให้ ในความจริงแล้ว เจอรัลด์ก็ยังทำใจให้เชื่อได้อย่างสนิทใจนัก นี่มันเป็นแค่ฝันรึเปล่า? เจอรัลด์กำลังตื่นเต้นมากในตอนนี้ "ฮ่าฮ่าฮ่า ซาเวีย ถ้าคุณไม่เลิกกับผมเสียก่อน ผมคงซื้อทุกอย่างที่คุณต้องการให้ไปแล้วตอนนี้ "ยูริกับแดนนี่ พวกนายดูถูกฉันและทำเหมือนฉันเป็นตัวตลกเหลือเกินในมหาวิทยาลัย ฉันสงสัยจริงๆว่าพวกนายจะมีปฏิกิริยายังไงในอนาคต" เจอรัลด์เผยรอยยิ้มอันขมขื่นกับตัวเขาเอง มันเป็นเวลาเกือบจะเที่ยงแล้วเมื่อเขาไปที่ธนาคาร ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเจอรัลด์ก็ดังขึ้นและเขาก็ได้รู้ว่านั่นคือโทรศัพท์จากหัวหน้าหอพักของเขาเอง "ฮัลโหล!" "เจอรัลด์ นายโอเคไหม? ทำไมนายถึงไม่อยู่ที่หอพักล่ะ?" "อ้อ ฉันออกมาเดินเล่นน่ะ!" "พวกเรากลัวแทบตายแน่ะ พวกเราเป็นห่วงมากเรื่องนายนะ ยังไงก็ตาม วันนี้เป็นวันเกิดของนาโอมิ พวกเธอติดต่อนายไม่ได้ เธอเลยบอกฉันให้ฝากถามนายว่านายจะไปงานปาร์ตี้วันเกิดของเธอคืนนี้ใช่ไหม เธอบอกว่าเธอเคยพูดถึงเรื่องงานฉลองวันเกิดของเธอกับนายแล้วเมื่อวันก่อน!" หลังจากได้ยินคำพูดของเขา เจอรัลด์ดูรายการสายที่เขาไม่ได้รับในโทรศัพท์ของเขาก่อนที่จะเห็นว่าเขานาโอมิโทรมาไม่กี่สาย และเขาก็ไม่ได้รับมันจริงๆ นาโอมิเป็นเพื่อนร่วมคลาสของเจอรัลด์ และนอกจากเธอจะงดงามมากแล้ว เธอยังสนิทกับเจอรัลด์มากอีกด้วย นอกจากซาเวีย นาโอมิเป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของเจอรัลด์ ในความเป็นจริง เจอรัลด์จำได้ว่านาโอมิเคยบอกเขาเกี่ยวกับวันเกิดของเธอไม่กี่วันที่ผ่านมา ยังไงก็ตาม เขาไม่ได้ตอบอะไรเธอไปเพราะตอนนั้นเขาก็ยุ่งกับการดิ้นรนเพื่อจะเลี้ยงปากท้องตัวเองมากแล้ว แต่ปัจจุบัน...เจอรัลด์ตัดสินใจจะใช้ชีวิตปกติกับเพื่อนๆของเขา เพราะงั้น ทำไมเขาถึงจะไม่ไปงานปาร์ตี้วันเกิดล่ะ? "ฉันต้องหาของขวัญวันเกิดให้เธอ ถูกไหม?" หลังจากวางสายลง เจอรัลด์มองไปรอบๆตัวของเขาและสิ่งเดียวที่ดึงดูดสายตาของเขาคือร้านของ Hermes นี่คือร้านหรูที่มีชื่อเสียงดังระดับโลกซึ่งภายในเต็มไปด้วยสินค้าหรูหรามากอีกด้วย ถึงแม้ว่ามันจะมีราคาแพงมาก แต่ลูกหลานคนรวยต่างๆจากมหาวิทยาลัยของเจอรัลด์ก็มักจะมาที่นี่เป็นประจำเพื่อหน้าตาทางสังคม! เจอรัลด์ไม่ได้วางแผนจะเข้าไปในร้านแต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบัตร การ์ดระดับสูงยูนิเวอร์ซอล โกลบอล ที่พี่สาวของเขาส่งมาให้เขาวันนี้ คราวนี้เขารู้สึกราวกับถูกล่อลวง ในตอนแรกเขาไม่เต็มใจอย่างมากที่จะใช้เงิน แต่เมื่อคิดถึงบัตรใบนั้น ความรู้สึกผิดของเจอรัลด์ก็พลันลดฮวบลงทันที หลังจากสูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ เจอรัลด์ก็เดินเข้าไปในร้านของ Hermes ทันที "สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย มีสิ่งใดให้ฉันรับใช้ดีคะ? พนักงานขายสาวที่สวยเอามากๆทักทายเขาด้วยความสุภาพ แม้จะมีร่องรอยของการปรามาสอยู่ในดวงตาของเธอเมื่อเธอเหลือบมองไปที่ชุดที่เขาใส่ก็ตาม แต่เธอก็ยังคงสุภาพมากอยู่ดี เธอรู้ว่าทุก ๆ คนมักจะเข้ามาที่ร้านเพื่อดูสินค้าก่อนในครั้งแรก แต่เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมคนแบบเขาถึงเข้ามาที่ร้านหรูแบบนี้ "ผมขอเดินดูในร้านก่อนนะครับ" เจอรัลด์ตอบกลับทันควัน นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ได้มาเดินร้านที่หรูขนาดนี้ เขาไม่รู้จริงๆว่าเขาต้องซื้ออะไรดี ท่าทางของพนักงานสาวพลันเย็นชาลงเมื่อเธอมองไปที่เจอรัลด์ "ยูริ ซื้อกระเป๋านี่ให้ฉันหน่อยได้ไหม?" ในตอนนั้นเอง เสียงที่คุ้นเคยก็เข้ามาในหูของเจอรัลด์ แล้วเขาก็เห็นหญิงสาวผู้งดงามคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในร้าน และเธอก็กำลังอยู่ในอ้อมแขนของชายอีกคน การแสดงออกบนสีหน้าของเจอรัลด์เปลี่ยนไปในฉับพลันเมื่อเขาหันหลังไปและเห็นทั้งคู่ มันเป็นใครไปไม่ได้อีกนอกจากยูริและซาเวีย "สวัสดีค่ะ นี่แฟนสาวของคุณเหรอคะ คุณโลเวล? เธอช่างสวยมากจริงๆเลยนะคะเนี่ย!" ทันทีที่พนักงานสาวที่เคยดูแลเจอรัลด์อยู่ก่อนหน้านี้เห็นยูริเข้า การแสดงออกของเธอพลันเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือทันทีและรีบกล่าวทักทายเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ทุกคนรู้กันดีว่ายูริเป็นลูกเศรษฐี และเขาก็เป็นที่จับตามองไปทุกที่ที่เขาไป และนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมพนักงานขายสาวถึงรีบเร่งเข้าไปหาเขาทันทีที่พบ "ราเชล นี่แฟนสาวของฉัน ซาเวีย ฉันพาเธอมาที่นี่วันนี้เพื่อดูของ เพราะฉันอยากจะซื้อกระเป๋าให้เธอ" ซาเวีย แก้มขึ้นสีในตอนนั้น ยูรินั้นเป็นเด็กหนุ่มที่ร่ำรวยอย่างแท้จริงและเขาก็เป็นที่รู้จักไปทั่วทุกที่ที่เขาย่างก้าวไป ในตอนนั้นเอง ซาเวียก็ชี้ไปที่กระเป๋าใบหนึ่งก่อนจะกล่าวออกมา "ยูริ ฉันอยากได้กระเป๋าใบนี้!" กระเป่าใบนั้นถูกวางไว้ในตู้โชว์ มันดูหรูหราและสง่างาม ราเชลยิ้มออกมาก่อนที่จะกล่าว "กระเป๋าใบนี้เป็นรุ่นสำหรับนักสะสมเลยค่ะ มันถูกเปิดตัวครั้งแรกในงานฉลอง 200 ปี ของ Hermes มันถูกผลิตออกมาเพียงแค่สองร้อยใบเท่านั้นทั่วโลก และมีมูลค่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ค่ะ!" "อะไรนะ?" ซาเวีย ตกใจมากเธอช่วยไม่ได้ที่จะต้องอุทานออกมาเสียงดัง ยูริเองก็ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มออกมาและกล่าว "ราเชล ถ้าฉันไม่ผิดพลาด นี่คงเป็นกระเป๋าแฮนด์เมดจากจากช่างฝีมือเยี่ยม มันเพิ่งจะปล่อยออกมาปีที่แล้วและชนะอับดับหนึ่งของรายการสินค้าที่หรูหราที่สุดในโลก ใช่ไหม?" ราเชลประหลาดใจมากทีเดียวกับความรู้ที่กว้างขวางของยูริ "คุณมีความรู้ทางด้านกระเป๋ามากเลยนะคะเนี่ย!" ยูริส่ายหน้าแล้วกล่าวออกมา "ฉันชอบที่จะศึกษาเรื่องของแพงๆ แต่ต้องยอมรับว่ากระเป๋าใบนี้แพงมากจริงๆ" หลังจากนั้น ยูริมองไปที่ซาเวียก่อนจะกล่าว "ที่รัก คุณมีรสนิยมที่ดีมากเลยนะเนี่ย เรามาเลือกกระเป๋าใบอื่นที่ราคาห้าถึงหกดอลลาร์แทนดีกว่า" ยูริยอมตายดีกว่าต้องซื้อกระเป๋าที่มีราคาถึงห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์! ซาเวียทำหน้ามุ่ยและกล่าว "แฟนหนุ่มของอลิซซื้อกระเป๋าให้เธอราคามากกว่าแปดพันดอลลาร์ด้วยซ้ำ!" "งั้น คุณก็ต้องรอจนกว่าผมจะได้เงินจากที่บ้านเพิ่มเดือนหน้านะถ้าอย่างนั้น!" ในตอนนั้นเอง เมื่อคนอื่น ๆ ที่ได้ยินราเชลกล่าวแนะนำกระเป๋าให้ยูริก็รีบเข้ามารอบ ๆ ตู้โชว์ของกระเป๋าอันหรูหราใบนี้ ตอนที่ยูริกล่าวถึงกระเป๋าที่มีราคาห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ เขาดูมีความรู้มาก! ทุกคนประทับใจกับความรู้ของเขามากทีเดียว เมื่อเจอรัลด์เห็นว่าพนักงานสาวได้ทิ้งเขาไว้คนเดียวแล้ว เขาจึงไม่ต้องการที่จะอยู่ในร้านอีก เพราะเขาไม่อยากให้ซาเวียเห็นเขานั่นเอง ในตอนนั้นเอง พนักงานสาวที่อายุน้อยกว่าอีกคนก็พลันเดินเข้ามาหาเจอรัลด์อย่างกะทันหัน เธอก้มให้เขาและกล่าว "สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย มีอะไร...มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?" ดูเหมือนว่าเธอจะเพิ่งเริ่มทำงานที่นี่ในฐานะพนักงานขาย เธอดูขี้อายเล็กน้อย ยังไงก็ตาม นั่นทำให้เจอรัลด์รู้สึกอบอุ่นหัวใจเพราะเธอสุภาพกับเขามาก "โอ้ ผมอยากจะซื้อของขวัญวันเกิดให้ใครคนนึงน่ะ!" เจอรัลด์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว "คุณผู้ชายไม่ทราบว่ามีบัตรสมาชิกไหมคะ? ถ้าคุณมีมัน คุณสามารถได้รับส่วนลดมากมายเมื่อคุณผู้ชายซื้อสินค้าเลยล่ะค่ะ" แม้ว่าเจอรัลด์ จะเป็นลูกค้าคนแรกของเธอ เธอก็ไม่ได้ตัดสินเขาจากภายนอก ตรงกันข้าม เธอยังคงพูดกับเขาต่อไปด้วยความเป็นมืออาชีพ "โอ้ใช่ คุณช่วยดูนี่หน่อยสิครับ?" เจอรัลด์หยิบเอาบัตรการ์ดนักช้อประดับสูง ยูนิเวอร์ซอล โกลบอล ที่พี่สาวเขาให้มา ส่งให้กับพนักงานสาว พนักงานสาวตาเบิกกว้างด้วยความตะลึงเมื่อเธอเห็นบัตร "นี่ นี่มัน...บัตรแบล็คโกลด์?" พนักงานสาวจ้องมองเจอรัลด์ ด้วยความตกใจและไม่อยากจะเชื่อ ชายหนุ่มคนนี้ดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไปและไม่ได้เป็นเศรษฐีที่เป็นที่รู้จัก ทำไมเขาถึงมีบัตรแบล็คโกลด์ได้? เจอรัลด์สับสน เขาถามออกมา "อะไรคือบัตรแบล็คโกลด์?" "มันคือบัตรระดับสุดยอด คุณสามารถจ่ายได้สูงสุดถึงสามแสนดอลลาร์ด้วยบัตรใบนี้ ในขณะที่การทำธุรกรรมขั้นต่ำที่สุดอยู่ที่ห้าหมื่นดอลลาร์ค่ะคุณผู้ชาย!" คราวนี้เจอรัลด์สับสนยิ่งกว่าเดิม เขารู้ว่าครอบครัวเขารวย แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะรวยขนาดนี้! "คุณผู้ชายคะ จากสินค้าที่เรามีอยู่ในร้าน คุณสามารถซื้อสินค้าธรรมดาใด ๆ ในร้านได้เลย ยังไงก็ตาม คุณสามารถจ่ายขั้นต่ำของบัตรได้ง่ายๆหากเป็นกระเป๋ารุ่นของนักสะสม ฉันจะนำมันมาให้คุณเดี๋ยวนี้ค่ะ" พนักงานสาวก้มหัวอีกครั้งแล้วเดินออกไปทันที ในเวลาเดียวกัน ซาเวียและยูริยังคงเดินอยู่ร้านในขณะที่กำลังดูกระเป๋าทุกใบด้วยความชื่นชมบนใบหน้า พนักงานอายุน้อยเปิดล็อคตู้โชว์ออกมาก่อนจะนำกระเป๋ารุ่นนักสะสมออกไป ราเชลพลันขมวดคิ้วลง ก่อนที่เธอจะถาม "เวนดี้ นั่นเธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไร?" เวนดี้หันหลังกลับมาตอบ "ฉันจะนำกระเป๋าใบนี้ไปให้ลูกค้าดูค่ะ!" "นี่มันใช่กระเป๋าที่ควรจะโชว์ให้ลูกค้าทั่วๆไปดูได้ซะที่ไหน? เธอจะเอาไปให้ใครดู?" ราเชลขมวดคิ้วและจ้องไปที่เวนดี้ เวนดี้จ้องไปทางที่เจอรัลด์อยู่และกล่าวด้วยความเคารพ "คุณผู้ชายที่อยู่ตรงนั้นค่ะ" ยูริและซาเวียหันหลังและมองไปยังทางที่พนักงานสาวชี้ไป ก่อนที่พวกเขาจะระเบิดหัวเราะออกมาลั่น "ฮ่าฮ่าฮ่า!" ยูริไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้เมื่อเขาเห็นเจอรัลด์ ถ้าเขาทำได้ เขาคงกลิ้งลงไปกับพื้นแล้วหัวเราะจนขาดใจไปแล้ว "เธอพูดอะไรของเธออยู่? ผู้ชายคนนั้นต้องการจะดูกระเป๋ารุ่นนักสะสมเหรอ?" ยูริชี้นิ้วของเขาไปที่เจอรัลด์ นี่เป็นเรื่องตลกมากๆสำหรับยูริ ยูริจ้องมทองเจอรัลด์ด้วยความรังเกียจอย่างเต็มที่บนใบหน้า เจอรัลด์ถึงกับรู้สึกอับอายนิดหน่อยเพราะมีคนมากมายกำลังมองที่เขาเช่นกัน ราเชลเองก็แสดงสีหน้าออกมาอย่างน่าเกลียดและกล่าว "เวนดี้! เธอคิดจริงๆเหรอว่าผู้ชายคนนั้นจะมีปัญญาซื้อกระเป๋าสักใบในร้านของเรา? นี่เธอล้อเล่นรึเปล่า?" "ไม่ค่ะ ราเชล คุณลูกค้าท่านนี้มีบัตรแบล็คโกลด์ เขาคือลูกค้าวีไอพีของเรา!" "ฮ่าฮ่าฮ่า!" ยูริหัวเราะออกมาเสียงดังอีกครั้ง "ลูกค้าวีไอพี? หมอนั่นน่ะเป็นยาจกที่ดังมากในมหา'ลัยเราต่างหาก!" ซาเวียเองก็จ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยความรังเกียจเช่นกัน เธอกล่าว "เจอรัลด์ นายไม่มียางอายบ้างรึไง? ทำไมนายไม่ออกไปจากร้านไปซะตอนนี้ล่ะ?" ฮ่าฮ่าฮ่า... เจอรัลด์จ้องมองไปรอบเมื่อกลุ่มคนกำลังเยาะเย้ยเขา พนักงานสาวน้อยเองก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเมื่อราเชลมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความรังเกียจ ในตอนนั้น เจอรัลด์จึงก้าวเข้าไปที่เคาน์เตอร์ก่อนที่จะหยิบบัตรแบล็คโกลด์วางบนนั้น "ฉันจะซื้อกระเป๋ากระเป๋ารุ่นนักสะสมนั่นวันนี้!"