บทที่ 278

“โอ้มายก๊อด เจอรัลด์ ทำไมนายอยู่ที่นี่ล่ะ? เดี๋ยว อย่าบอกฉันนะว่านายคือคนที่ช่วยชีวิตฉันน่ะ? แต่เกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน? ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย?” เจสลินถามด้วยความแปลกใจ เจอรัลด์ตอบกลับโดยไม่รู้สึกละอายใจเลย “ใช่ ฉันช่วยเธอไว้ สำหรับที่ว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น...เธอเดินเร็วมากเกินไปในวิทยาเขต และเธอก็สะดุดก้อนหิน จากนั้นหัวของเธอก็กระแทกกับก้อนหินก้อนอื่น ฉันคือคนที่ช่วยเหลือเธอและพาเธอมาส่งที่โรงพยาบาล!” “อ่า! เป็นอย่างงั้นนี่เอง ค่อก! ค่อก!” เจสลินตอบกลับด้วยความผิดหวัง เจอรัลด์รู้สึกเหมือนอยากจะหัวเราะเมื่อเขาถาม “ทำไมดูเหมือนราวกับว่าเธอผิดหวังอย่างมากที่รู้ว่าฉันคือคนที่ช่วยเธอไว้ล่ะ?” ฮึ่ม! แน่นอนว่าเป็นเช่นนั้น! เดิมทีฉันคิดว่าฉันถูกรถเฉี่ยว และมันเป็นรถหรู เจ้าของรถหรูคันนั้นยังเป็นชายหนุ่มที่หล่อมากอีกด้วย สุดท้าย มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเมื่อคืนนี้ฝนตก ผู้ชายรูปหล่อนั่งลงท่ามกลางสายฝนก่อนที่เขาจะกอดฉันเอาไว้และตบแก้มฉันเบา ๆ ในขณะที่เขาถามฉันอย่างกระวนกระวายใจ “คุณครับ คุณโอเคไหม?” เมื่อเขาเห็นว่าเธออยู่ในอาการโคม่า ชายหนุ่มที่ร่ำรวยและรูปหล่อก็อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาขณะที่เขารี