บทที่ 216

มีล่าได้อ่านหนังสือหน้าเดียวกันในหนังสือเล่มเดียวกันมาระยะหนึ่งแล้ว ทันทีทันใดนั้นเพื่อนร่วมชั้นของเธอคนหนึ่งก็ตะโกนมาที่เธออย่างตื่นเต้น “มีล่า! ไปดูกันเถอะ!” “ฉันไม่สนใจ!” มีล่าขมวดคิ้ว “เธอจะไม่สนใจไปดูคนพิลึกจากภาควิชาวรรณคดีที่กำลังพยายามจะสารภาพรักต่อเทพธิดาได้อย่างไร!” “อะไรนะ?” มีล่าตกใจขณะที่ร่างกายของเธอสั่นเทา เจอรัลด์มาจากภาควิชาวรรณคดี และคนพิลึกคนนั้น... แม้ว่ามีล่าจะรู้สถานะที่แท้จริงของเจอรัลด์แต่เธอก็มักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าเจอรัลด์เป็นคนประหลาดในบางครั้ง มีล่าชอบวิธีที่เจอรัลด์ปฏิบัติตัวต่อหน้าเธอ เธอคิดเสมอว่าเขาเป็นคนเซ่อและน่ารักแต่น่าจดจำ เจอรัลด์เป็นคนแรกที่มีล่านึกถึงเมื่อได้ยินคำว่าแปลกพิลึก นั่นหมายความว่าในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงเธอได้แล้วหรือเปล่า? เขาจะมาสารภาพรักกับเธอใช่ไหม? มีล่าลุกยืนขึ้นทันทีและเก้าอี้ของเธอก็ล้มลงบนพื้นขณะที่เธอวิ่งออกจากชั้นเรียนของเธอไป เธอเห็นหลุ่มคนที่กำลังยืนอยู่ตรงทางเดิน และเจอรัลด์ก็อยู่ตรงกลางกำลังถือช่อดอกไม้ เป็นเขาจริง ๆ มีล่าตื่นเต้นไปแล้วแต่เธอรักษาระยะห่างเอาไว้และหัวใจของเธอก็เต้นอย่างดัง “พวกเธอคิดว่าผู้หญิงที่เ