บทที่ 190

“ฉันรู้จักเขา! เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันตอนมัธยมปลาย เป็นไรไปล่ะ เจอรัลด์? พวกเราไม่ได้เจอกันมาราว ๆ สามปีได้แล้วตอนนี้ นายลืมฉันไปแล้วเหรอ? ลิเลียนพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ แต่นอกจากความแปลกใจแล้ว เธอก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยการถากถางในขณะนั้น และเยาะเย้ยเจอรัลด์ มันเป็นความรู้สึกแบบที่คน ๆ หนึ่งมีเมื่อในที่สุดเธอก็ได้รู้ว่าคน ๆ นั้นที่เธอคิดว่าหายไปนานแล้วจู่ ๆ ก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเธออีกครั้ง หลังจากหลายปีผ่านไป ไอ้งั่งที่เธอคิดว่าได้ตายจากไปนานแล้วจู่ ๆ ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ เธอรู้สึกเต็มไปด้วยความแปลกใจแบบนั้น ในความเป็นจริง เมื่อมองไปที่ลิเลียนแบบนั้น เจอรัลด์ก็ตกตะลึงเหมือนกัน เขาถึงกับพูดไม่ออก... แน่นอน เขารู้ว่าลิเลียนคือใคร พวกเขาอยู่ชั้นเรียนเดียวกันตั้งแต่ปีที่สอง เมื่อพวกเขากำลังจะเข้าร่วมเรียนหลักสูตรต่าง ๆ ในชั้นปีที่สาม พวกเขาก็ถูกจัดให้อยู่ในชั้นเรียนเดียวกันอีกครั้ง ในขณะนั้น ลิเลียนดูเหมือนจะเป็นสมาชิกคณะกรรมการด้านศิลปะ เธอร้องเพลงและเต้นเก่ง แต่อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษในความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนั้น ผู้หญิงอย่างลิเลียนคงชอบเด็กผู้ชายที่ครอบครัวร่ำรวยและได้