บทที่ 177

“เจอรัลด์ นายไม่ได้โง่ใช่ไหม? รู้สึกเหมือนว่านายเรียนในมหาวิทยาลัยมาสามปีโดยเปล่าประโยชน์เสียจริง ไม่ต้องงุนงงอีกต่อไปแล้ว รีบตาม ซามูเอล ดอว์น และคนอื่น ๆ เข้าไปในหอนิทรรศการสิ จริง ๆ นะ! ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าน้องสาวของฉันสนใจใครบางคนที่ต่ำต้อยได้อย่างนายได้อย่างไร!” ริต้าตอบกลับอย่างเยือกเย็น ไม่มีใครอยากจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เองก็อับอายมากเช่นกันในขณะนี้ ดังนั้น เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเพิกเฉยต่อโยเอลและตามซามูเอลและคนที่เหลือเข้าไปในหอนิทรรศการ ทางเดินวีไอพีและทางเดินทั่วไปมีตำแหน่งที่นั่งต่างกันมาก คนเหล่านั้นที่เข้าจากทางวีไอพีทั้งหมดต่างก็นั่งอยู่ที่แถวหน้าของห้องโถงนิทรรศการ และคนเหล่านั้นที่เข้าจากทางเดินทั่วไปเช่นเจอรัลด์สามารถนั่งได้อยู่แค่ข้างหลังของห้องโถงเท่านั้น “เอ๋? ซามูเอล ใช่หรือเปล่า? เป็นไงบ้าง? พ่อของเธอสบายดีไหม?” “คุณลุงไลท์ คุณก็มาที่นี่เหมือนกันเหรอครับ? พวกเราสบายดีครับ! พวกเราทุกคนสบายดี! พ่อของผมก็มักจะคิดถึงคุณ!” ทันทีที่ซามูเอลเข้าไปในห้องโถง เขาก็พบกับคนรู้จักขอเขาสองสามคน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ยังเข้ามาทักทายเ