บทที่ 175

ทันทีที่เจอรัลด์ยืนขึ้น เขาก็ตระหรักได้ว่าคนจำนวนมากในโรงอาหารต่างก็มองมาที่เขาด้วยความอัศจรรย์ใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าชายหญิงที่กำลังหารือและพูดคุยเกี่ยวกับเมาน์เทนท็อปวิลล่าเมื่อครู่ มันอาจเป็นเพราะเจอรัลด์ใจจดใจจ่อกับการโทรศัพท์ก่อนหน้านี้มากเกินไปและเขาลืมไปว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนที่เขาคุยกับโยเอล ดังนั้น คำพูดทั้งหลายของเขาต้องทำให้ผู้คนรอบตัวเขาแปลกใจและตกตะลึงไปตาม ๆ กันแน่ “เฮอะ!” บางคนได้ทำลายความเงียบขึ้นมาเนื่องจากเขาระเบิดหัวเราะออกมา “บ้าไปแล้ว! ชายคนนี้ช่างน่าขันจริง ๆ เขาต้องการไปดูที่เมาน์เทนท็อปวิลล่าเหรอ? “ฮ่าฮ่าฮ่า! เป็นไปได้ไหมว่าแรงกดดันในการได้รับการจ้างงานนั้นมีมากไปจนเปลี่ยนคนให้กลายเป็นคนบ้าได้?” “ว่าไงนะ? เขายังพูดว่าเขาจะไปเป็นแขกวีไอพีด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า มาคุกเข่าต้อนรับเขากันเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า!” “ช่างโง่บัดสบ…” ทุกคนเริ่มหัวเราะ บางคนก็เริ่มเยาะเย้ยเจอรัลด์โดยไม่ไว้หน้าเขาใด ๆ เลย เจอรัลด์เพียงเช็ดปากของเขาก่อนจะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ไม่มีทางจะอธิบายตัวเองในสถานการณ์นี้ได้! หลังจากออกจากประตูโรงเรียนมา เจอรัลด์ก็เรียก