บทที่ 1717

“นั่นเขา! จับไอ้เด็กสาระเลวนั่น และจัดการเขาให้สิ้นซาก!” ไทเกอร์กัดฟันออกคำสั่งด้วยความโกรธเกรี้ยว เนื่องจากไทเกอร์และคนอีกสิบคนของเขาค่อนข้างเร็ว พวกเขาจึงสามารถเข้าโจมตีเจอรัลด์ได้อย่างรวดเร็ว ที่เลวร้ายไปกว่านั้น เพียงชั่วพริบตา เจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองติดอยู่ระหว่างสหภาพฮัลเกอโรอิกกับหน้าผาซึ่งเป็นเหวลึกไร้ก้น... “ยอมแพ้เสียเถอะเด็กน้อย! ไม่มีที่ให้นายหนีไปไหนอีกแล้ว!” ไทเกอร์เยาะเย้ยก่อนที่จะตะคอก เจอรัลด์ไม่เคยคิดเลยว่าไทเกอร์จะตามเขามาได้ทันด้วยความเร็วขนาดนี้ เจอรัลด์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะจ้องมองที่ไทเกอร์แล้วเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะที่เขาเย้ยหยัน “ยอมแพ้งั้นเหรอ? อะไรกัน คุณคิดว่าคุณจะฆ่าผมได้จริง ๆ เหรอ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไทเกอร์ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นั่นก็เพราะว่า ไม่มีทางที่เจอรัลด์จะสามารถหลีกหนีจากสถานการณ์ปัจจุบันของเขาได้ “คนที่เลือกได้แค่ระหว่างถูกทุบตีจนตายกับตกเหวตาย มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาใหญ่โตขนาดนี้! จริงอยู่นายอาจจะกระโดดลงไปได้ด้วยความแน่วแน่ แต่วิธีนั้นจะทำให้นายประสบกับความตายเพียงเท่านั้น!” ไทเกอร์คำราม "งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ขอลองดูหน่อย!” เจอ