บทที่ 1605

“…อาจารย์… ท่านอาจารย์ครับ ตื่นเถิด ได้โปรด…!” กระบี่หยกประสานพยายามปลุกเจอรัลด์ ก่อนหน้านี้เขาได้หลุดออกจากร่างของเจอรัลด์ และหลังจากนั่งสงบนิ่งอยู่ข้าง ๆ เด็กหนุ่มอยู่ชั่วขณะหนึ่ง กระบี่หยกประสานก็ตัดสินใจว่าอย่างน้อยเขาควรพยายามปลุกเจอรัลด์ให้ฟื้นคืนสติ เมื่อมองดูเด็กหนุ่มที่กำลังบาดเจ็บสาหัส และร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นของเขา กระบี่หยกประสานก็ได้แต่ถอนหายใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหลายใจที่แผ่วเบาของเจอรัลด์ แม้เกราะแห่งพลังลมปราณที่สำคัญของเจอรัลด์จะพังทลายไปแล้ว แต่ก็ถือว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่เจอรัลด์ยังมีชีวิตอยู่ หากไม่ใช่เพราะวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังในร่างกายของเขา เจอรัลด์คงตายไปนานแล้ว… ในขณะนั้นหูของกระบี่หยกประสานก็กระตุกเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็กลับเข้าไปในร่างของเจอรัลด์อีกครั้งอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ที่นี่! ไม่กี่วินาทีต่อมา กิ่งไม้หลายกิ่งก็เริ่มยื่นออกไปหาเจอรัลด์… เมื่อใบไม้จากกิ่งเหล่านั้นห่อหุ้มตัวของเขาหมดแล้ว พวกมันก็ค่อย ๆ ลากเขาเข้าไปในโพรงไม้… ประมาณหนึ่งวันต่อมา ในที่สุดดวงตาของเจอรัลด์ก็เปิดขึ้นอีกครั้ง… เมื่อพยายามลุกขึ้น เจอรั