บทที่ 1557

แต่ความคิดดังกล่าวต้องหยุดชะงักลง เมื่อมีเสียงที่ไพเราะดังขึ้น “โซอี้? ไซลิน่า! พวกเธอสองคนไปอยู่ที่ไหนมา?” เมื่อได้ยินเช่นนั้นไซลิน่าก็ตอบว่า “เอ่อ! มิล่า! เมื่อกี้เรา” เพื่อความสบายใจของโซอี้ ไซลิน่าจึงระลึกถึงคำสัญญาที่เคยให้ไว้ก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้เธอไม่สามารถโพล่งทุกอย่างออกไปได้ หลังจากถูกโซอี้สะกิดเล็กน้อย ไซลิน่าก็ฟื้นสติได้อย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอพูดต่อ “…เรา… เมื่อกี้ก็แค่ไปสำรวจแถว ๆ นี้มา! ทะเลตอนกลางคืนก็ค่อนข้างสวยด้วย ว่าไหมล่ะ?” มิล่าได้แต่ตอบสนองด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย ขณะที่พยักหน้าแล้วตอบว่า “ถึงแม้ฉันจะรู้ว่าการเจรจากับกษัตริย์แห่งทิศเหนือไม่ง่ายนัก แต่เธอต้องจำไว้ว่าพ่อบุญธรรมของเราเจาะจงเลือกเราเพื่อให้งานนี้ลุล่วงไปด้วยดี เมื่อพูดแบบนี้แล้ว แม้ว่าตอนนี้สิ่งต่าง ๆ จะดูน่าเบื่อไปบ้าง แต่เราต้องพยายามเชื่อฟังคำสั่งของพ่อบุญธรรมให้ได้มากที่สุด และอย่าออกไปเตร็ดเตร่ข้างนอกด้วย!” “เราเข้าใจแล้ว มิล่า… ฉันได้นำยาที่สั่งให้ลูกน้องของฉันมาให้เธอด้วย ดูเหมือนเธอจะต้องปวดหัวอย่างหนักอยู่ทุกคืน ฉันเลยคิดว่าต้องหาอะไรมาช่วยให้เธอคลายความกังวลลงบ้าง พอได้ยินว่ามีสมุนไพรที่