บทที่ 1539

“ผมเข้าใจว่าคุณคือ คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด ที่หัวหน้ายังเกอร์เชิญมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครูฝึกใช่ไหม?” เบอร์นาร์ดที่ยังคงเอามือไพล่หลังพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ในขณะที่มองไปที่เจอรัลด์ "ถูกตัอง!" เจอรัลด์พยักหน้า “ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าเราไม่ควรตัดสินหนังสือจากปกจริง ๆ! ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณจะมีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย ช่างน่าชื่นชมเสียจริง!” “แต่ผมเคยได้ยินคนพูดว่า คนที่มีพลังและความสามารถมากกว่าผู้อื่นมักจะประเมินตัวเองสูงจนเกินไป ผมอาจจะดูแลน้องชายของคุณไม่ดีตอนที่เขาฝึกฝนทักษะกับเรา อย่างไรก็ตาม คุณไม่สามารถโยนความผิดทั้งหมดไปที่หลานชายของผมได้ ถ้าคุณอยากจะตำหนิใครสักคน คุณก็ควรโทษน้องชายของคุณด้วยที่ไม่รู้จักที่ของตัวเอง! ฮ่าฮ่าฮ่า!” เบอร์นาร์ดยังคงหัวเราะ ในขณะที่เขาโบกมือ เมื่อยาเรธเห็นเช่นนั้น เขาก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาเบอร์นาร์ด “ลุงครับ ถ้ามาไม่ทันผมโดนแน่…” ยาเรธรีบพูดด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว “เอาล่ะ พอได้แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ฉันอยู่ที่นี่แล้ว!” เบอร์นาร์ดพูด ขณะที่เขาตบไหล่ยาเรธ ในขณะเดียวกัน เขาก็ชำเลืองมองยาเรธเพื่อส่งสัญญ