บทที่ 12

ซาเวียจ้องมองเงินที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น เธอรู้สึกสับสนเอามากๆ เธอไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนว่าถุงขยะของเจอรัลด์จะมีเงินกองโตอยู่ในนั้น! “อะไรกัน? เงินนี้พวกนี้…” ซาเวียไม่รู้ว่าเธอจะต้องคิดยังไงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ “เจอรัลด์ คุณได้เงินพวกนี้นี้มาจากไหน” เจอรัลด์ไม่สนใจซาเวีย เขาค่อยๆลงไปนั่งยองๆก่อนที่จะหยิบเงินหนึ่งแสนดอลลาร์ขึ้นมาจากพื้น “เธอจะสนใจทำไมล่ะ? เมื่อกี้เธอไม่ได้พูดหรอกเหรอว่าฉันไม่คู่ควรกับคนอย่างเธอเพราะฉันมันเป็นแค่คนเก็บขยะนั่น?” หลังจากนั้นเจอรัลด์ก็หันหลังเพื่อจะเดินจากไป ตอนนี้ซาเวียเริ่มหมดความอดทนแล้ว ถ้าเจอรัลด์เป็นยังคนจนจริง ๆ และถ้าเขาซื้อกระเป๋าด้วยบัตรของนักช้อปแบบครั้งเดียวจริง ๆ ซาเวียจะไม่รู้สึกเสียดายเลยที่พวกเขาต้องเลิกกัน เธอจะไม่มีวันเสียใจกับการกระทำของเธอเลย! แต่ทว่าตอนนี้เจอรัลด์มีเงินสดอยู่หนึ่งแสนดอลลาร์... “เจอรัลด์หยุดนะ! นายควรอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ให้ฉันเข้าใจจะดีกว่า ไม่งั้นฉันจะกรี๊ด!” ซาเวียตะโกนขณะที่เธอกระโดดอย่างบ้าคลั่ง เธอต้องหาความจริงให้ได้ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงกลัวได้ขนาดนั้นที่เจอรัลด์กลายเป็นคนรวยในชั่วข้ามคืน กรี๊ดเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า รอยยิ้มที่ข่มขื่นนั้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจอรัลด์อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะพูดว่า “ซาเวียเธออยากทำอะไรก็ทำเลย” “อ๊าา! ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย! มีคนพยายามจะข่มขืนฉัน!” ซาเวียกรีดร้องดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาดึกแล้ว แต่ก็ยังมีคู่รักในมหาวิทยาลัยหลายคู่ที่ออกมาเที่ยวเล่นด้วยกัน ทันทีที่พวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องของซาเวียพวกเขาก็มองไปที่ทะเลสาบทันที “บ้าเอ๊ย!” เจอรัลด์ไม่เคยคิดมาก่อนว่าซาเวียจะกรีดร้องขอความช่วยเหลือและบอกว่าเขาพยายามจะข่มขืนเธอ! “ซาเวียเธอกำลังจะทำอะไรน่ะ? โอเคเธอชนะแล้วฉันยอมแพ้” เจอรัลด์รีบกลับไปหาซาเวียก่อนจะบอกให้เธอหุบปาก “เจอรัลด์ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมนายถึงมีเงินสดหนึ่งแสนดอลลาร์! บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้!” ซาเวียกล่าวขณะที่เธอขมวดคิ้ว เจอรัลด์หมดความหวังในตัวผู้หญิงคนนี้แล้ว เขาไม่อยากมีอะไรข้องเกี่ยวกับเธออีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะโกหกต่อเพื่อให้เธอยอมแพ้เขาซะ “โอ้ ฉันต้องคืนเงินหนึ่งแสนดอลลาร์นี้ให้ใครบางคนน่ะ ฉันไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับเด็กสาวที่ฉันช่วยชีวิตเมื่อสองสามวันก่อนเหรอ นอกจากให้บัตรนักช็อปแล้วพวกเขายังตัดสินใจที่จะให้รางวัลเป็นเงินสดจำนวนหนึ่งหมื่นดอลลาร์อีกด้วย นั่นล่ะนะพวกเขาให้เงินฉันมากเกินไปและให้เงินหนึ่งแสนดอลลาร์แทน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงจะคืนเงินเก้าหมื่นให้พวกเขา!” เจอรัลด์กล่าวด้วยความจริงใจ ในที่สุด ซาเวียก็ได้เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด อย่างแรกเลย เธอรู้ว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนโกหกเก่ง อย่างที่สองถ้าเจอรัลด์กลายเป็นคนรวยในชั่วข้ามคืนจริง ๆ ทำไมเขายังแต่งตัวสบาย ๆ แบบนี้อีกล่ะ? เขาดูไม่เหมือนคนรวยเลยแม้แต่นิด หลังจากได้ฟังคำอธิบายของเจอรัลด์ในที่สุดทุกอย่างก็ดูเข้าที่เข้าทาง ในที่สุดทุกอย่างก็ดูสมเหตุสมผลมากในตอนนี้ "ฉันเข้าใจแล้ว พูดอีกอย่างนึงคือนอกเหนือจากเงินสดหนึ่งหมื่นดอลลาร์แล้วคุณไม่เหลืออะไรเลย!” ซาเวียหายใจเข้าลึก ๆ พร้อมกับคิดว่าในที่สุดเธอก็สามารถปล่อยเจอรัลด์ ไปได้โดยไม่เสียใจเลย “ถ้าเธอพอใจแล้วฉันจะไปแล้วนะ” หลังจากนั้นเจอรัลด์ก็เดินจากไปพร้อมกับเงินหนึ่งแสนดอลลาร์ในมือ “คนยากจนก็ยังคงเป็นคนยากจนอยู่วันยังค่ำ! ฉันกลับไปหายูริของฉันจะดีกว่า!” ซาเวียยืนมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่ดูถูกแล้วรีบเดินจากไปเช่นกัน เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทุกข์ใจมากหลังจากที่เขาฝากเงินเข้าเครื่องเอทีเอ็มไป ซาเวียเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงและเขาจำเธอคนเดิมแทบไม่ได้เลย ซาเวีย ซาเวีย ถ้าเธอลืมกระเป๋า Hermes ใบนั้นได้และถ้าเธอไม่สนใจว่าเขาจะมีเงินหรือไม่เขาก็คงไม่คิดจะกลับไปคบกับเธอหรอก ท้ายที่สุดเจอรัลด์ไม่ได้มีเพียงหนึ่งหมื่นดอลลาร์ เขามีเงินนับหมื่นเป็นของเขา! อาา! เจอราลด์ถอนหายใจขณะที่เขากำลังเดินกลับหอพัก เป็นเวลาเดียวกันกับโทรศัพท์มือถือของเขาที่ดังขึ้นมา เป็นโทรศัพท์จากนาโอมิ “เจอรัลด์นายอยากกินเค้กไหม? ถ้าอยากกินก็แวะมาที่หอพักหญิงนะ ! ฉันเอาไปให้นาย!” นาโอมิคอยห่วงใยและให้ความสำคัญกับเจอรัลด์มาโดยตลอด ความริงแล้วทั้งคู่เข้ากันได้ดีและนาโอมิรู้สึกมีความสุขและผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้อยู่กับเจอรัลด์ นอกจากนี้เธอยังสามารถคุยกับเจอรัลด์ด้อย่างจริงใจ ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ เจอรัลด์ไม่ได้มีเจตนาร้ายใด ๆ และเขาเป็นเพื่อนที่ดีของเธอจริงๆเพราะเขาอยากเป็นเพื่อนกับเธอเขาไม่เคยคิดเรื่องอย่างว่ากับเธอเลย! หื้ม! "เค้กหรอ? ไม่เป็นไรฉันไม่อยากกินอะไรแล้วล่ะ…” เจอรัลด์หัวเราะ เขารักมิตรภาพของเขากับเพื่อนหญิงคนเดียวของเขา นาโอมิ “เอาล่ะ เจอรัลด์ไม่ว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้น แค่อยากให้จำไว้ว่านายจะเป็นเพื่อนที่ดีของฉันเสมอ! ฉันชอบกระเป๋าที่นายซื้อให้ฉันมากๆเลยนะ!” ทั้งคู่คุยกันต่ออีกครู่ใหญ่ก่อนที่นาโอมิจะวางสายไป ในเวลานั้นเอง เพื่อนของเธอหลายคนรออยู่ที่หน้าหอพักของเธอ “นาโอมิทำไมเธอถึงดีกับคนอย่างเขาจัง” “อลิซฉันรู้ว่าเธอดูถูกเจอรัลด์นะ แต่เธอต้องเชื่อฉัน! เขาไม่ได้คนแบบที่เธอนะ! เขาเป็นคนดีและจริงใจมากถ้าเธอได้รู้จักเขามากกว่านี้” ตอนนี้อลิซอยู่ที่ห้องของนาโอมิ ความจริงแล้วคนที่รู้สึกทุกข์ใจที่สุดในคืนนี้คืออลิซ เธอกำลังวางแผนที่จะพบเจอกับผู้ชายที่ดีที่เธอสามารทจะออกเดทด้วยในคืนนี้ แต่คนแรกที่เธอเจอคือเจอรัลด์ เธอลงเอยความรู้สึกดีต่อนิเกลที่สูญเสียทุกอย่างในชั่วข้ามคืน อลิซรู้สึกเสียใจมากเมื่อคิดว่ามันน่าอายแค่ไหนที่พวกเขารออยู่ข้างนอก เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้ มันช่างเป็นประสบการณ์ที่ไม่เป็นที่พอใจ! อลิซรู้สึกว่าโชคร้ายของเธอเริ่มขึ้นทันทีที่เธอได้พบกับเจอรัลด์! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเกลียดและดูหมิ่นเจอรัลด์มาตลอด “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาให้กระเป๋า Hermes ปลอมกับเธอด้วยซ้ำ! ฉันจะคิดเลยว่าเจอรัลด์น่ะน่าขยะแขยงขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพราะกระเป๋าใบนี้!” อลิซรู้สึกรำคาญมากเมื่อเห็นนาโอมิดูแลกระเป๋าที่เจอรัลด์ให้เธอเหมือนกับเป็นสมบัติบางอย่าง เธอคว้ากระเป๋าจากนาโอมิก่อนจะโยนลงถังขยะ นาโอมิรีบเดินไปที่ถังขยะเพื่อหยิบมันขึ้นมา “สุขสันต์วันเกิดนาโอมิ!” ก่อนที่เธอจะทำเช่นนั้นเพื่อน ๆของเธอบางคนจากหอพักข้าง ๆก็มาที่ห้องของเธอพร้อมกับเค้กก้อนโต "อ๊ะ!! พวกเธอมากันแล้ว!” นาโอมิรีบไปเปิดประตูเพื่อทักทายเพื่อน ๆ หลังจากนั้นฟาซิลิตี้ และซาเวียก็เดินเข้าไปในห้องของนาโอมิ แม้ว่านาโอมิจะไม่ค่อยได้คุยกับซาเวียมากนักเพราะเจอรัลด์ แต่เธอก็ยังคงทักทายกันด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า "ว้าว! นาโอมิคุณต้องได้รับของขวัญสุดวิเศษมากมาย! โยนกระเป๋าสวย ๆ แบบนี้ลงถังขยะได้ยังไงกัน? โอ้พระเจ้า มันเป็นกระเป๋า Hermes ด้วยซ้ำ!” ฟาซิลิตี้พูดติดตลกเมื่อเธอเห็นกระเป๋า Hermes อยู่ในถังขยะ ฟาซิลิตี้ เนลสันเป็นเทพธิดาอย่างแน่นอนเพราะเธอสวยมาก ทั้งฟาซิลิตี้และอลิซถือได้ว่าเป็นสองสาวที่สวยที่สุดในหอพักนี้ เมื่ออลิซมองไปที่ฟาลิซิตี้ที่สวยและสง่างามไม่แพ้กัน อลิซก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามีการแข่งขันเล็กน้อย “หืม! แล้วถ้าเป็น Hermes ล่ะ? มันเป็นแค่กระเป๋า Hermes ปลอมที่คนยากจนซื้อมา!” อลิซพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว ในเวลานี้ซาเวียที่ยืนอยู่ข้างๆฟาลิซิตี้และสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปในทันทีที่เธอเห็นกระเป๋า Hermes ที่พวกเขาพูดถึง เธอจำได้โดยทันทีว่านี่คือกระเป๋า Hermes ที่เจอรัลด์ซื้อมาในราคาห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ในเช้าวันนั้น! เธอรู้สึกอึดอัดมากหลังจากเห็นกระเป๋าใบนั้น "ของปลอมเหรอ?" ฟาลิซิตี้หยิบกระเป๋าขึ้นมาจากถังขยะก่อนที่เธอจะมองดูมันอย่างรอบคอบ หลังจากนั้นไม่นานดวงตาของฟาลิซิตี้ก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอหมุนกระเป๋าไปมาในมือ “นี่…ฉันไม่คิดว่านี่คือ Hermes ปลอมนะ ฉันคิดว่านี่เป็นของแท้!” "ของแท้เหรอ?" กลุ่มสาว ๆในหอพักต่างพากันแปลกใจ “มันจะเป็นไปได้อย่างไร? เจอรัลด์ยากจนมาก เขาจะซื้อกระเป๋า Hermes ของแท้ให้กับนาโอมิได้ยังไง” “กระเป๋าใบนี้เป็นสินค้าของนักสะสมรุ่นลิมิเต็ดและขายได้มากกว่าห้าหมื่นดอลลาร์!” อลิซพูดอย่างดูถูก อลิซไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกใจเต้นแรงเมื่อฟาลิซิตี้บอกว่ากระเป๋า Hermes นั้นเป็นของแท้! “ไม่ ฉันมั่นใจว่าเป็นของแท้ ฉันเคยสัมผัสกระเป๋า Hermes ของแท้ในร้านและรู้สึกเหมือนกันทุกอย่างเลย เป็นไปไม่ได้ที่กระเป๋า Hermes ปลอมจะมีพื้นผิวเหมือนของแท้ ฉันมีหมายเลขโทรศัพท์ของผู้จัดการที่ทำงานในร้านขายกระเป๋า Hermes ตรงข้ามมหาวิทยาลัยของเราและฉันสามารถโทรหาถามเธอว่ามีใครซื้อสินค้าของนักสะสมคนนี้จากร้านของพวกเขาไหม เราจะได้รู้ความจริง!” ฟาลิซิตี้ถือกระเป๋า Hermes ไว้ในมือราวกับว่ามันเป็นของล้ำค่ามาก คำพูดของเธอทำให้สาว ๆ ทุกคนอ้าปากค้างทันที ตอนนั้นเองฟาลิซิตี้หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา เธอเตรียมโทรหาผู้จัดการของร้านขายกระเป๋า Hermes “เธอไม่จำเป็นต้องโทรหรอก…” ซาเวียก็พูดขึ้น อันที่จริงถ้าฟาลิซิตี้ไม่ได้กำลังจะพูดเธอก็ไม่อยากจะบอกความจริงเพราะเจอรัลด์ซื้อกระเป๋าราคาแพงใบนี้ที่มีมูลค่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ให้คนอื่น อย่างไรก็ตามเนื่องจากฟาลิซิตี้กำลังจะโทรออกเธอจึงตัดสินใจว่าเธอจะบอกความจริงกับพวกเขาโดยตรง “กระเป๋า Hermes ใบนี้เป็นของแท้แน่นอน เมื่อเช้าเจอรัลด์ซื้อกระเป๋าใบนี้ ฉันกับยูริ... เราก็อยู่ที่ร้านขายกระเป๋า Hermes ด้วย เขาจ่ายเงินห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์เพื่อซื้อกระเป๋าใบนั้น!” “อะไรนะ?” เอิ่ม! ทุกคนในหอพักแข็งตัวทื่อ