บทที่ 122

สาวสวยผมยาวตะโกนด้วยความตกใจ ทันทีที่เธออารมณ์ที่รุนแรงของเธอพุ่งขึ้น เธอยกมือของเธอขึ้น ต้องการจะทุบตีเขา บี๊บ! บี๊บ! ทันทีทันใดนั้น ไฟรถทั้งสี่มุมของรถแลมบอร์กินี ซึ่งสงบนึ่งมานานกว่าหนึ่งเดือน สว่างวาบขึ้น จากนั้น เกือบจะในทันที เครื่องยนต์ก็มีติดขึ้นด้วยเสียงก้องต่ำ ประตูปลดล็อกและถูกเปิดขึ้น รถดูเหมือนจะเปล่งประกายเจิดจ้าสุด ๆ ตัวของรถเปล่งประกายเงางามภายใต้แสงแดดจ้า ดูราวกับว่ามันได้รอเจ้าของของมันให้กลับมามาเป็นเวลานานแล้ว เจอรัลด์วางกุญแจในมือลง หลังจากนั้น เขาค่อย ๆ เดินไปที่รถและตรงไปยังที่นั่งของคนขับ มันเงียบสนิทแม้ว่าตอนนี้จะมีผู้หญิงมากมายมากกว่าสิบคนกำลังยืนอยู่ใกล้ ๆ ในเวลานี้ ความเงียบอย่างกระทันหันให้ความรู้สึกราวกับว่าโลกได้ได้วางแผนไว้แล้วล่วงหน้า พื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นเงียบสนิทอย่างสิ้นเชิง สายตาของทุกคนเบิกกว้างเมื่อพวกเขาได้เห็นฉากนั้น ปากและสายตาของจอร์แดนอ้าออกกว้างเท่าที่จะสามารถทำได้ นี่...เจอรัลด์กลายมาเป็นเจ้าของของรถแลมบอร์กินีคันนี้งั้นเหรอ? “อ่าา!” เสียงกรีดร้องที่ดังและรุนแรงได้ทำลายความเงียบลง “เป็นเขา! เจ้าของรถกลายว่าเป็นเขานั่นเอง!