บทที่ 117

“คุณกำลังทานมื้อค่ำที่ร้านอาหารมาเจสติกฟินิกซ์เหมือนกันหรือครับ? นั่นเยี่ยมไปเลย คุนคลอฟอร์ด! ผมจะไปหาคุณที่นั่น และพวกจะดื่มอวยพรกับไวน์สักแก้วกัน!” ค่อก ค่อก ถ้าใครก็ตามที่จะมาดื่มอวยพร ก็น่าจะเป็นเจอรัลด์เอง ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เวสลีย์ก็ยังคงเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของเขาอยู่ดี แต่เนื่องจากคุณแฮร์ริสันได้เชิญเขาแล้ว เขาก็น่าจะมาที่นี่อยู่ดีเพื่อที่พวกเขาจะได้ดื่มด้วยกัน เขาจะไม่เห็นแก่หน้าคุณแฮร์ริสันได้อย่างไร? เขายังได้ให้เลขห้องกับคุณแฮร์ริสันไปแล้วอีกด้วยเช่นกัน มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อย่างมากที่สุด เขาก็จะลงทุนให้มากขึ้นในอนาคต เจอรัลด์วางสายโทรศัพท์ จอร์จและคนอื่น ๆ ยังคงจ้องมองเจอรัลด์อย่างดูถูก “นั่นคาดไม่ถึงเลย! คนประเภทนี้จะสามารถมีเพื่อนในร้านอาหารมาเจสติกฟินิกซ์ได้ด้วยเหรอ?!” “ใช่ โอ้อวดอะไรเช่นนี้!” พวกผู้หญิงยิ้มเยาะ ตอนนี้ ตัวตนของเจอรัลด์ในใจของทุกคนลดลงอย่างเห็นได้ชัด ใช่ ในใจของพวกเขาก่อนหน้านี้เจอรัลด์เป็นทั้งทายาทรุ่นที่สองที่ไม่เป็นที่รู้จักหรือใครบางคนที่ถูกลอตเตอรี่ เขาร่ำรวยมากจริง ๆ พวกเขาอาจได้รับผลประโยชน์มากมายเป็นกอบเป็นกำจากเขา ในเวลานี้ อย่า