บทที่ 894

[ฉันไม่เป็นอะไร ไป๋ ทิงซินพาฉันไปพักผ่อนที่คฤหาสน์ของเขา] ชิน เหลียนอีอายที่จะบอกว่าเธอ ‘นอน’ กับไป๋ ทิงซินอีกครั้ง ไป๋ ทิงซินพูดอย่างจริงจังระหว่างอาหารเช้าว่า “คุณทำแบบนั้นกับผมอีกแล้ว ครั้งนี้คุณตายแน่ถ้าคุณไม่รับผิดชอบ” เธอพูดไม่ออก ‘ผู้หญิงไม่ได้เป็นฝ่ายทุกข์ทรมานเหรอ? ฉันควรจะเป็นคนพูดประโยคพวกนั้นมากกว่า’ “จะรับผิดชอบไหม?” เขาถามขณะจ้องมองเธอ “เอ่อ... ค่ะ” เธอพยักหน้าภายใต้สายตาที่ดุเดือดของเขา ชิน เหลียนอีรู้สึกพูดไม่ออก แต่เธอก็รู้สึกถึงความโรแมนติดเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ ‘มันรู้สึกดีมากที่ไป๋ ทิงซินบังคับให้ฉันรับผิดชอบ!’ หลังจากคุยกับหลิง อี้หรานได้ครู่หนึ่ง ชิน เหลียนอีก็เก็บโทรศัพท์ของเธอ เปิดคอมพิวเตอร์และพร้อมที่จะทำงาน ในทางกลับกัน หลิง อี้หรานเก็บโทรศัพท์แล้วก็สลัดความคิดทั้งหมดออกไป เธอหยิบแฟ้มคดีที่กระจายอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู ‘ทำไมอี้ จิ่นหลีถึงมารับฉันที่บาร์? เกิดบ้าอะไรขึ้น?’ ‘เขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่ไหน?’ ‘ทำไมเขาถึงยังอยู่ในชีวิตฉันอีก ในเมื่อตอนนั้นฉันปฏิเสธข้อเสนอการเป็นพี่สาวของเขาในวันนั้นแล้ว?’ ‘เราเลิกกันแล้ว แต่ผลที่ตามมากลับต่าง