บทที่ 839

ร่างที่คุ้นเคยนั่งอยู่ใกล้โต๊ะอาหารในบ้านเช่าของเธอ ดวงตาที่สดใสของเขากำลังจ้องมองมาที่เธอ ‘อี้ จิ่นหลี!’ ‘ทำไมเขาถึงมาอยู่ในห้องเช่าของฉัน?’ หลิง อี้หรานมองไปที่อี้ จิ่นหลีด้วยความตกใจ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากบางของเขาแน่นก่อนจะลุกขึ้นยืน เขาเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าว “เป็นอะไรไป? ตกใจที่เห็นฉันเหรอ?” ‘จะไม่ได้ตกใจได้ยังไงล่ะ?’ หลิง อี้หรานคิดอย่างขมขื่นในใจ เธอคิดว่าพวกเขาจะไม่มีวันได้พบกันอีกหลังจากเลิกกัน แต่เธอกลับยังเจอเขาครั้งแล้วครั้งเล่า การได้เห็นเขาจะทำให้เธอนึกถึงความเจ็บปวดตอนที่เขาบอกเลิกเธอ และ... ตอนที่เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอดที่คลับดรังเค่น เดย์ “คุณอี้ คุณมาทำอะไรในห้องเช่าของฉัน?” เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามสงบสติอารมณ์ “มารอเธอ” เขาพูดออกมาง่าย ๆ ‘เอาล่ะ ฉันรู้ว่าเขามีอำนาจมากพอที่จะเข้ามาในห้องเช่าของฉัน แต่... รอฉันอยู่เหรอ?’ “คุณอี้ ดูเหมือนว่าฉันไม่ได้ขอให้คุณมารอในบ้านของฉันนะคะ? คุณพูดชัดเจนพอแล้วในตอนที่เราเลิกกัน และตอนที่ฉันออกมาจากคฤหาสน์อี้ ฉันก็เอาแค่ของของฉันออกมาด้วยเท่านั้น” ใบหน้าของเขานิ่งเรียบขึ้นเมื่อ