บทที่ 47

หลิง อี้หราน เม้มริมฝีปากของเธอ และพบว่า เซียว จื่อฉี ไร้สาระ เธอเริ่มเดินห่างจากเขา เซียว จื่อฉี โกรธเมื่อเขารู้สึกว่า หลิง อี้หราน ไม่เพียงแต่ปฏิเสธความปรารถนาดีของเขา แต่เธอยังดูหมิ่นเขา เขากล่าวว่า "หลิง อี้หราน คุณหมายความว่าอย่างไร? ผมยอมเสี่ยงโดยเสนอตัวเพื่อช่วยคุณ!" “แล้วใครเคยขอให้คุณเสี่ยงเหรอ?” หลิง อี้หราน ถามอย่างเรียบเฉย เธอพูดต่อว่า "ยิ่งไปกว่านั้นคุณไม่กลัวว่าคุณห่าวจะได้ยินเรื่องนี้เหรอ?" ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงพูดว่า "คุณกำลังปิดบังอะไรจากฉันอยู่เหรอ?" เซียว จื่อฉี แข็งทื่อ เขาปล่อยมือที่จับแขนของ หลิง อี้หราน ทันทีและหันไปมอง ห่าว อี้เหมิงที่กำลังเดินมาหาเขาจากนั้นก็พูดว่า "โอ้ ไม่มีอะไรหรอก" เมื่อ ห่าว อี้เหมิง ได้ยินคำตอบของเซียว จื่อฉี เธอก็เดินตรงไปหาเขาเอามือโอบแขนเขาแล้วพูดว่า "จื่อฉี ทำไมคุณถึงคุยกับคนแบบนี้คุณไม่กลัวว่า อี้ จิ่นหลี จะรู้เรื่องนี้หรือ? คุณรู้ดีว่าพี่สาวของฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ อี้ จิ่นหลี เต็มใจจะแต่งงานด้วย แม้ว่าพี่สาวของฉันจะตายไปสามปีแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนอื่นเลย..." แม้ว่า ห่าว อี้เหมิง จะไม่ได้พูดจนจบประโยค แต่ทุกคนก็ร