บทที่ 31

ร่างกายของเขาเหมือนถูกแช่เเข็งเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ขัดขืน เขาโน้มศีรษะลงบนไหล่ของเธอและรู้สึกว่ากลิ่นของเธอห่อหุ้มเขา กลิ่นที่มีกลิ่นหอมจาง ๆ ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจอย่างอธิบายไม่ได้ ราวกับว่าการอยู่เคียงข้างเธอทำให้เขาผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่ “จิน นายบอกว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งฉันใช่ไหม? ฉันก็เหมือนกันนะ ฉันจะไม่มีวันทอดทิ้งนายไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตฉันจะอยู่เคียงข้างนาย” เสียงของเธอดังก้องข้างหูของเขาช้า ๆ “พี่จะอยู่เคียงข้างผมจริง ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นใช่ไหม?” เขาพึมพำขณะที่เขาถาม "แน่นอน" เธอตอบว่าเป็นเรื่องจริง “พี่จะไม่กลัวผมเหรอ?” เขาถาม. เธอหัวเราะเบา ๆ "ทำไมฉันต้องกลัวนายด้วยล่ะ? จินของฉันเชื่อฟังมากฉันแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะได้ใกล้ชิดกับนาย" "จินของฉัน... โอ้ คำพูดนี้ทำให้ดูเหมือนว่าฉันเป็นของเธอ แต่ฉันก็ไม่รังเกียจความรู้สึกนั้น ดีไม่ดีฉันอาจจะ... มีความสุขกับมันซะด้วยซ้ำ" เขาเงยหน้าขึ้นและทันใดนั้นใบหน้าของพวกเขาก็ห่างกันเพียงนิ้วเดียว ปลายจมูกของพวกเขาแทบจะสัมผัสกัน ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นทันทีและเธอก็อยากจะถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่เขาก็โอบแขนไว้รอบเอวของเธอเพื่