บทที่ 136

ราวกับว่าเธอได้ยินเสียงของเขาและเธอก็ขมวดคิ้วทันที หน้าผากของเธอมีเหงื่อเย็นแตกออกมาและในทันทีเธอเริ่มส่ายหัวไปมาทางซ้ายและขวาราวกับหลีกเลี่ยงบางสิ่งบางอย่าง อี้ จิ่นหลี ขมวดคิ้วและในขณะที่เขาต้องการเรียกหาหมอ หลิง อี้หราน ที่ยังคงหลับลอยู่ก็ลืมตาขึ้นทันทีขณะที่เธอนั่งตัวตรงตะโกนว่า "ไม่... " “พี่สาวเป็นอะไรรึเปล่า?” อี้ จิ่นหลี ถาม ในช่วงเวลาต่อมา หลิง อี้หราน กอดเอวของอี้ จิ่นหลี ไว้แน่นราวกับว่าเธอกำลังจะจมน้ำ "จิน ดีจัง... ที่เป็นนาย... เป็นนาย... ฉันฝันร้าย ฉันฝันว่าฉันติดคุกและคนพวกนั้นจะไม่ปล่อยฉันไป ฉันขอร้องพวกเขา แม้… แม้ว่าฉันจะคุกเข่าข้อร้องพวกเขา แต่พวกเขายังคงตีฉัน... " “แม้ในความฝัน ฉันก็ยังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด ตอนนี้ฉันตื่นแล้ว ฉันยังรู้สึกได้ว่าเจ็บหน้าท้อง" ทันใดนั้นเธอก็หยุดกลางประโยคและร่างกายของเธอก็แข็งตัว เธอเพิ่งนึกได้ว่านี่คือ อี้ จิ่นหลี ไม่ใช่ "จิน"! "คนที่ฉันกอดตอนนี้คือ อี้ จิ่นหลี และความเจ็บปวดที่ฉันต้องทนอยู่ในคุกก็เป็นเพราะเขา... " หลิง อี้หราน ปล่อยแขนของเธออย่างแข็งกร้าวและร่างกายของเธอก็ขยับไปด้านหลังโดยไม่รู้ตัว และในช่วงเวลาต่อมาแขนของเ