บทที่ 1337

‘โจวเชียนหยุน พอฉันได้เป็นนายหญิงบ้านตระกูลเย่แล้ว ฉันจะไม่ปล่อยเธอและลูกนอกคอกของเธอไปแน่! ฉันจะเลี้ยงเด็กนั่นให้เป็นคนหัวทึบไร้ประโยชน์ และไม่มีที่ว่างให้เธอได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไร! ... หลิงอี้หรานและอี้จิ่นหลีไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนโจวเชียนหยุนเพื่อตรวจเช็กบาดแผลตามตัว โชคดีที่โจวเชียนหยุนมีรอยแผลแค่ผิวหนังภายนอกเท่านั้น ไม่ได้ได้รับบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อหรือกระดูกของเธอ หลังจากไปส่งโจวเชียนหยุนที่บ้าน หลิงอี้หรานก็ยังคงหงุดหงิดกับการกระทำอันน่ารังเกียจของคงจื่ออิน “คุณว่า พี่โจวจะเชื่อใจว่าเย่เหวินหมิงจะดูแลอาหยันน้อยได้จริงไหมคะ? พอเย่เหวินหมิงกับคงจื่ออินแต่งงานกันแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็จะกลายเป็นแม่เลี้ยงของอาหยันน้อยนะ!” หลิงอี้หรานกล่าว อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “เธอก็คงมีเหตุผลของเธอ เอาเถอะ ๆ ใจเย็นก่อนนะ ผู้หญิงท้องโกรธมันไม่ดีกับลูกนะ” หลิงอี้หรานตอบว่า “ฉันแค่รู้สึกว่าไมยุติธรรมกับพี่โจวเลย เย่เหวินหมิงไม่เห็นเหรอว่าคงจื่ออินเสแสร้งแค่ไหน?” “บางทีเขาอาจจะเห็นนะ แต่ปล่อยผ่าน เท่าที่ฉันรู้ เย่เหวินหมิงคบกับคงจื่ออินเพราะเขาเคยเป็นโรคที่ต้องการปลูกถ่ายไขกระดูกในตอนที่ตระกูลเย่กำล